Ik ben geslaagd en m'n middelbareschooltijd zit er eindelijk op. Tijd om eens terug te blikken op de grappigste momenten van de afgelopen zes jaar.

Bijna gestikt

Het is rond kwart over vijf. Na een lange schooldag in de brugklas loop ik naar m'n kluisje om m'n boeken eruit te halen. Ik open met mijn pas het kluisje en buig om bij m'n kluisje helemaal onderaan te kunnen komen. En dan gebeurt het. Mijn loodzware boekentas valt over m'n nek en de touwtjes aan m'n tas trekken m'n keel dicht. Ik krijg geen lucht meer en het lukt mij niet de loodzware tas op te tillen. Dus ga ik op de grond liggen en krijg zo weer een heel klein beetje lucht.

Ik kruip richting het gangpad in de hoop dat iemand mij ziet. Schreeuwen lukt niet en ik krijg nauwelijks lucht. Heel even denk ik dat ik op de sneuste manier ooit zal sterven, totdat mijn reddende engel aan komt lopen. Het is dat ene meisje dat altijd te laat komt, waardoor ze nu een vierkant rooster heeft, wat betekent dat ze tot kwart over vijf op school moet blijven. Het blijkt mijn redding te zijn. Ze vraagt: "Tobias, wat doe jij hier dan op grond?" en bevrijdt mij uit de benarde positie. Nu kan ik er om lachen, maar toen was ik letterlijk doodsbang. Als je dit leest Jantine: weet dat ik je eeuwig dankbaar ben!

Poep onder schoenen

Ergens aan het begin van de vijfde klas heb ik wiskundeles van een docent die ik nog nooit heb gehad. Bij mij op school mag je één dag in de week zelf je lessen indelen en deze docent is de enige optie die ik had. Ik ben aan de late kant en ren door het grasveld naar de les om toch nog op tijd te komen. Eenmaal in de les begint het enorm te stinken. Ik kijk onder m'n schoenen, waar ik een flinke klodder hondenpoep aantref. Ik zit hier nog een uur, maar ik hoop natuurlijk dat de docent er niets van merkt.

De stank wordt helaas steeds erger en ik merk dat ook mijn klasgenoten het inmiddels ruiken. Deze hondenpoep stinkt echt heel erg. Gelukkig zit ik helemaal achterin, dus misschien ruikt de docent het niet. Maar dan stelt hij toch de gevreesde vraag: heeft iemand toevallig poep onder z'n schoenen? Eerst probeer ik het nog te ontkennen, maar dan loopt hij naar mij toe en vraagt mij onder m'n schoenen te kijken.

Alle ogen zijn op mij gericht en ik weet natuurlijk al wat er onder mijn schoen zit. Demonstratief kijk ik nog even onder m'n schoen om vast te stellen dat de poep er nog steeds zit. Deze voor mij onbekende docent doet vervolgens de meest gênante uitspraak ooit:  "Kan gebeuren, ik heb kinderen van drie en vijf, dus ik ben dit gewend." Ik kan wel door de grond zakken. Alsof het niet erger kan, moet ik vervolgens ook nog eens op blote voeten door een volle aula naar het toilet lopen om m'n schoenen schoon te maken.

Weggestuurd bij bovenbouwles

Dit is vrij recent gebeurd. Ik had mij ingeschreven voor een les geschiedenis, maar was vergeten in welk lokaal ik les had. Ik loop het geschiedenislokaal in waar ik normaal gesproken les heb. Daar tref ik een voor mij onbekende docent aan die zegt: "Ik denk dat jij bij het onderbouwuur moet zijn jongen, dit is de bovenbouwles."

Nu had ik mij ook daadwerkelijk bij het onderbouwuur van m'n eigen geschiedenisdocent ingeschreven, maar dat maakte mijn verbijstering niet minder groot. Ik, zesdeklasleerling, die wordt uitgemaakt voor onderbouwer. Ik ben dan misschien wel behoorlijk klein en m'n kledingstijl is misschien ook wel ietwat kinderlijk, maar om mij uit te maken voor onderbouwer? Nee, dat slaat echt alles.

Tijd heelt alle wonden en zo ook deze, maar toch hoop ik deze ongemakkelijke situaties niet meer mee te maken. Heb jij nou ook iets geks, leuks of absurds meegemaakt op de middelbare? Laat je verhaal achter in de reacties!

Dit wil je ook lezen:

Dingen die ik had willen weten voordat ik aan de middelbare school begon