De doden op het nieuws

De doden op het nieuws

Door Anne

Over het algemeen mogen we best tevreden zijn over de media in Nederland. Het nieuws komt via allerlei bronnen en van verschillende omroepen en redacties. Duizenden mensen staan dagelijks voor ons klaar. Met als doel alles wat er gebeurt razendsnel de wereld in slingeren.

Toch is er één aspect van het nieuws dat ik heel moeilijk vind: werkelijk beseffen wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt. Dat lukt me niet.

Misschien hebben jullie de situatie in Oekraïne meegekregen. Over president Janoekovitsj, boze oppositieleden en rellende burgers. Onlangs vielen daarbij tientallen doden en honderden gewonden. Sommige families zullen voor altijd hun broer/vader/zus/dochter moeten missen. Dat is de menselijke kant van het verhaal.

Vele doden

En juist die kant, het menselijke gedeelte, vind ik moeilijk. Ik probeer er iets bij te voelen, stil te staan bij de vele doden. En dat lukt niet echt. Het is zo ver weg dat het lastig is om het écht goed tot me te laten doordringen.

Hoe het zou voelen als zoiets in mijn eigen stad zou plaatsvinden? Wat als ik deel zou uitmaken van die oppositie of rellende burgers? Wat als mijn huis in brand zou staan? Ik kan het me onmogelijk voorstellen.

Schijnbetrokken?

En dat is het met nieuws: ik probeer up-to-date te blijven, geïnteresseerd, betrokken. Maar ik kan ook in één seconde tientallen doden verwerken en vervolgens vrolijk aan de ontbijttafel gaan zitten. Maar ben ik dan schijnbetrokken, is het dan nep?

Het voelt harteloos om niets te doen. Zo van 'HA! Beste mensen, kijk mij eens cool en betrokken zijn want ik volg het nieuws, maar verder doet het me 0.00000, nadanoppes.' Maar als ik verdrietig zou moeten zijn om iedere dode die valt door onrecht in onze wereld, kan ik nu de Kleenex-voorraad uit de supermarkt leeg gaan kopen. Daar schiet ik ook niets mee op.

Ik denk erover na om later zelf ook als journalist te werken. Maar misschien zou ik het vak dan wel iets anders willen invullen. Niet alleen mensen bewust maken van wát er gebeurt, maar ook hoe men ermee om moet gaan. Hoe die dagelijkse stroom van ellende te verwerken? Het zou mooi zijn als ik ook dat kon vertellen. Nu nog even het antwoord vinden.

Gepubliceerd op 4 maart 2014
ADVERTENTIE
Studeer met een open blik

Een studie die filosofie, psychologie en sociologie combineert, en waarin je ook nog eens goed leert te reflecteren en gesprekken te voeren – klinkt dat als jouw droomstudie? Dan is de bachelor Humanistiek misschien iets voor jou.
Kom kennismaken op de Open Dag van zaterdag 15 maart.

Meld je aan voor de Open Dag

REACTIES

H.

H.

Mooie column, Anne. Iets om over na te denken.

10 jaar geleden

B.

B.

Goed geschreven! Heel herkenbaar...

10 jaar geleden

S.

S.

Een filosoof (weet de naam niet meer) heeft het artikel "Pseudo-emoties" over hetzelfde onderwerp geschreven. Het is het lezen waard.

10 jaar geleden

Lotte

Lotte

Heel goed stuk!

10 jaar geleden

H.

H.

Mooi geschreven, Anne.

10 jaar geleden

I.

I.

Waarom we over het algemeen tevreden moeten zijn met de media in Nederland weet ik niet: ik heb juist het gevoel dat we steeds bedonderd worden en dat we dom worden gehouden. Er is zoveel mooie cultuur op de wereld te ontdekken, maar er zijn maar een paar programma's op TV bijvoorbeeld die daar aandacht aan besteden (ik noem een Kunststof). Over het alsmaar negatieve nieuws: je er iets van aantrekken heeft weinig zin, maar het lijkt me wel goed om er af en toe bij stil te staan dat het leven ontzettend ruk is.

10 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.