Dit was zo’n slecht idee. Om half acht 's ochtends afspreken met een jongen die ik niet ken. In een eng donker bos waar vast twintig psychopathische seriemoordenaars rondlopen. Op aanraden van mijn moeder heb ik voor de zekerheid een mes meegeno- OH MIJN GOD WAT BEWEEGT DAAR?!

Net voor ik denk dat deze bosexpeditie mijn einde wordt, blijkt dat het Jan-Pieter maar is. De 17-jarige bomenfotograaf uit Ermelo. Een havist die elk weekend voor z'n lol in een eng en donker bos rondloopt.

Maffe hippie

Terwijl ik nog slaperig aan het slot van mijn fiets pruts, tovert Jan-Pieter zijn camera al tevoorschijn. Hij banjert dwars door struiken en benevelde spinnenwebben, zakt wat door z’n knieën, leunt naar voren en houdt zijn camera voor zijn gezicht. Klik. Foto. Dat is dus wat deze scholier als liefste doet: foto’s maken van bomen. Klinkt een beetje maf. Is misschien wel een beetje maf. Maar als hij de zojuist gemaakte foto laat zien, ben ik onder de indruk.

Wanneer onze leeftijdsgenoten nog halfdood in bed hun kater uit liggen te slapen, struint Jan-Pieter 't Hart meestal al door het bos. In zijn eentje met zijn camera in zijn hand. "Mensen noemen me soms een doorgeslagen hippie," lacht hij. Doorgeslagen hippie of niet, ik begin een beetje te begrijpen waarom hij in het weekend zo vroeg zijn bed uit wil komen. Normaal zit het bos vol met joggers, gezinnen op hun zondagse wandelingetje en zo’n honderdachtentwintig poepende honden. Nu is er helemaal niemand. Het is volmaakt stil. 

Van treinen naar bomen

"Vroeger had ik een soort rare fascinatie voor treinen," vertelt Jan-Pieter als we even later op een nat bankje zitten. "Ik stond vaak naast het spoor om foto’s van ze te nemen. Elke keer dat ik naar het spoor liep, kwam ik langs het bos. Ik vond de bomen iets betoverends hebben, dus op een dag verruilde ik de treinen voor bomen. Sindsdien ben ik verkocht."

Op zijn negende spaarde hij zijn eerste camera bij elkaar, op zijn elfde liep hij al in zijn eentje door het bos en sinds vier jaar is hij echt 'gepassioneerd bezig', vertelt hij.

Ondertussen is de zon ook wakker geworden. "Kom!" zegt hij, en struikelend over takjes volg ik hem naar een plek waar de zon door het bladerplafond komt. Doordat er een zonnestraal in een baan door de blaadjes schijnt, ontstaat er een soort natuurlijke spotlight. Wauw. Terwijl ik het magische verschijnsel bewonder, haalt Jan-Pieter zijn statief uit zijn tas, schroeft z’n camera erop en maakt een paar foto’s. "Deze is wel goed gelukt."

Expo's en prijzen

Deze bijzondere hobby is wat uit de hand gelopen: inmiddels is het een serieuze bijbaan geworden. Jan-Pieter doet opdrachten en verkoopt z'n fotoprints. Ook heeft hij heeft zelfs het artwork gedaan van de bands Sky Roam en Composure en daarnaast ook nog een lading prijzen gewonnen: de Bomen Beleven-prijs, een online fotocontest en een wedstrijd van de grote fotowebsite DeviantART.

Oh ja, en hij bereidt momenteel zijn eerste expositie voor, die een half jaar in een museum in Ermelo komt te hangen.  En dat voor een doorgeslagen hippie die nog niet eens z'n schooldiploma heeft...

Breiwerkje

Na een ochtendje door het bos zwerven is het mij wel duidelijk. Als je van ons simpele Veluwse bos zulke prachtige foto’s kunt maken, dan ben je heel bijzonder. Jan-Pieter gaat het zonder twijfel helemaal maken. Ik verheug me al op de tijd dat ik met een breiwerkje en een lading kleinkinderen (of katten, als mijn liefdesleven altijd zo dramatisch blijft) naar de tv kan wijzen en zeggen: "Kijk lieverds, oma heeft hem vroeger nog geïnterviewd, toen hij nog niet wereldberoemd was."

Meer werk van Jan-Pieter zien? Zie hier, hier en hier. 

Update: Jan-Pieter poseert z'n bomenwerk de komende maanden in cultureel centrum Vulvine in Nunspeet. Toffe shit, handig voor CKV, en toegang is bovendien gratis. Meer weten? Alle info vind je hier.