Er zijn van die films die je terug nemen naar de tijd dat je verliefd was op je juf/meester, nog tekeningen maakte voor vaderdag en van plan was de hele nacht bij je schoen te blijven bivakkeren om een glimp op te vangen van Sinterklaas. Moonrise Kingdom is zo'n film.

Heb jij de allernieuwste bioscoophits en alle bekende filmklassiekers al gezien? Bekroond filmmaker Casper spit de videotheekcollectie door, op zoek naar de leukste films die je nog niet kende. Zet die televisie/laptop maar vast aan!

Sam en Suzy zijn twee kleine kinderen die op een klein eiland wonen. Ze besluiten weg te lopen van alle grote mensen om samen de wereld te verkennen. Ze zijn verliefd. Wat volgt is een zoektocht door de ouders, de padvinders en de kinderbescherming. Maar meer over het verhaal hoef je eigenlijk niet te weten; niet omdat ik alles dan verklap, maar omdat het totaal niet nodig is om meer te vertellen. Deze film draait niet zozeer om het verhaal, maar meer om de manier waarop regisseur Wes Anderson je voor anderhalf uur de wereld laat bekijken door de ogen van een kind.

Kleuren

Dat doet hij onder andere met prachtige plaatjes, en het effect is: wauw. Wauw, wauw, wauw. Als ik nog maar één film voor de rest voor mijn leven mocht kijken was het deze. Wat een mooie beelden! Ik heb het in mijn filmcolumns liever niet over technische prietpraat als camerawerk, omdat ik vind de camera niet mag afleiden van het verhaal. Maar voor deze ene keer: een kleine impressie, zodat je weet waar ik het over heb.

Die kleuren! Smullen.

Serieuze thema's

Ik heb inmiddels vaak geschreven over films die eigenlijk op een vrij neutrale manier hun wereld en personages presenteren, zodat je zelf moeite moet doen om bij de les te blijven. Daar is bij Moonrise Kingdom geen sprake van. Dit is, op het eerste gezicht, namelijk helemaal geen subtiele film. De kleuren spatten van het scherm af en de twee schattige acteurs laten zelfs de stoerste macho zijn ouders bellen om te vertellen dat hij van ze houdt. Maar onder die spetterende oppervlakte liggen een hele hoop serieuze thema's: eerste liefde, onschuld, depressie, eenzaamheid, ga maar door. 

Perfecte film

Het heerlijke camerawerk verhult dat deze film niet zomaar kinderachtig vermaak is. Regisseur Wes Anderson weet precies waar hij mee bezig is. De maffe dialoogjes zijn perfect geschreven, elk shot in de film had op de poster gekund, elke kleine beweging van een acteur heeft een reden, het houdt niet op. Moonrise Kingdom is wat ik graag een perfecte film noem. Ik zou werkelijk niet kunnen zeggen wat er aan mankeert. Dat wil niet per se zeggen dat het de beste film aller tijden is, het wil zeggen dat de filmmakers ergens voor gaan, en dit perfect uitvoeren. Moonrise Kingdom mikt er ook helemaal niet op de beste film ooit te zijn.

Er is één woord dat het beste past bij Moonrise Kingdom: magisch. Want voor ons 'grote mensen' heeft de wereld al z'n magie verloren. We leren op school hoe alles werkt en er is daarna niet zoveel spannends meer aan. Voor een kind is de wereld één groot avontuur, een ontdekkingstocht naar alle wonderen die de wereld bezit. En dat is de magische kijk op de wereld die Moonrise Kingdom weergeeft.