De examens komen eraan en dat betekent dat de filmrubriek voor dit jaar alweer afgelopen is. Daarom wil ik graag afsluiten met de film die mij filmgek heeft gemaakt: Fight Club.

Heb jij de allernieuwste bioscoophits en alle bekende filmklassiekers al gezien? Bekroond filmmaker Casper spit de videotheekcollectie door, op zoek naar de leukste films die je nog niet kende. Zet die televisie/laptop maar vast aan!

Voordat ik Fight Club zag, waren films vooral een vorm van vermaak en inspiratie voor mijn eigen video´s. Maar toen de credits van deze cultfilm over het beeld rolden, stond ik met mijn mond vol tanden. Wow. 

Driedubbele flikflak

Fight Club lijkt haast gemaakt voor eigenwijze tieners: het verhaal gaat simpelweg over schijt hebben aan alles, maar dan wel met een filosofisch randje. En alsof dat nog niet genoeg is, maakt de film aan het eind nog een driedubbele flikflak die mijn (en hopelijk binnenkort ook jouw) brein twee jaar geleden compleet deed crashen. Ik heb ´m daarna misschien nog wel tien keer gezien en de film wordt gewoon niet saai. Ik kan met een gepaste mix van trots en schaamte zeggen dat ik zeker de helft van de dialogen mee kan praten.

Supermannelijke man-man

De kracht van Fight Club zit 'm in het feit dat harde thema´s als mannelijkheid, kapitalisme en rebellie op zo´n directe manier in een toegankelijke Hollywoodfilm zitten. Alhoewel, toegankelijk als je het oké vindt om te zien hoe verschillende mensen compleet in elkaar getimmerd worden.

Edward Norton speelt een naamloze man die zich helemaal dood verveelt en zijn leven maar saai vindt. Terwijl zijn dagen, die allemaal op elkaar lijken, langzaam samensmelten, vertelt de voice-over hoe hij naar praatgroepen gaat om zich beter te voelen. Maar als Tyler (Brad Pitt) in zijn leven komt verandert alles. Edward breekt los uit de sleur en start samen met Tyler een vechtclub; een plek waar mannen samenkomen om met elkaar te vechten en zo in contact komen met hun innerlijke, supermannelijke man-man.

Echte vechtclubs

Veel meeslepender wordt het dus niet, maar dat betekent ook dat er een klein gevaar in de film schuilt. De charismatische Tyler is zó overtuigend in zijn hekel aan kapitalisme, de overheid en 'neppe' mensen, dat je hem nog gaat geloven ook. Het einde, dat eigenlijk bedoeld is om Tylers acties te nuanceren, slaagt er niet helemaal in om de schade ongedaan te maken. Die eerste helft van de film is zelfs zo sterk dat mensen in 1999 echt hun eigen vechtclubs gingen oprichten! Dat was natuurlijk niet de bedoeling, en dat laat maar weer eens zien hoe sterk film kan zijn. Maar juist vanwege die kracht ben ik zo gek op films.

Kracht van films

Films kunnen je blij, boos, of verdrietig maken. Maar daar houdt het niet op: ze hebben de kracht je echt anders naar het leven te laten kijken, om je een ander persoon te maken. Films zijn niet alleen vermaak, ze kunnen ook echt tot je spreken. Zo is elke film die je koopt, streamt of downloadt een verrassing; misschien voel je emoties die je nog nooit voelde, misschien zie je opeens je ergste nachtmerrie voor je, misschien zie je jezelf erin terug. Daar moet je natuurlijk wel voor open staan. Daarom vind ik het zo jammer dat men vaak niet verder kijkt dan het zielloos vermaak dat zo vaak in de bios of op TV komt. In mijn stukjes heb ik films uitgekozen die op zo´n krachtige manier tot mij spraken en die een plekje in mijn hart veroverd hebben.

Fight Club is de film die voor mij die wereld geopend heeft en ik hoop dat jij die ook ontdekt; of dat nou door boeken, muziek of films gebeurt.

Veel kijkplezier!