"Maar zijn dat dan wel je echte ouders?", vroegen klasgenoten op de basisschool. "Ja, ze hebben me toch opgevoed?" antwoordde Bettina (19) dan verontwaardigd. Jaarlijks worden er in Nederland ongeveer driehonderd kinderen geadopteerd. Bettina is drie jaar oud als ze van Haïti naar Nederland verhuist. Hoe is het om niet op te groeien bij je biologische familie? En heeft ze de behoefte om haar geboorteland te bezoeken?

Soms komt het voor dat kinderen niet bij hun biologische ouders kunnen opgroeien, doordat ze bijvoorbeeld ernstig ziek zijn of niet de juiste zorg kunnen bieden. "Na mijn geboorte stierf mijn moeder", vertelt Bettina. "Mijn oma heeft me toen een tijdje opgevoed, maar ze kon de zorg niet aan." Daarom brengt haar oma haar naar een kindertehuis in Haïti. "Daar ben ik op mijn derde geadopteerd door mijn moeder. Mijn biologische vader is eigenlijk nooit in beeld geweest, waarschijnlijk is hij ook overleden."

Een adoptieprocedure moet heel zorgvuldig worden gedaan. Lang niet iedereen komt ervoor in aanmerking. "Mijn moeder moest allerlei dingen invullen en bewijzen. Ze mocht geen strafblad hebben en haar inkomen moest hoog genoeg zijn." Als je de adoptieprocedure goed afrondt, kom je in aanmerking voor het adopteren van een kind. "Ze kreeg eerst mijn naam en leeftijd te horen. Ook vertelden ze haar over mijn gezondheid en achtergrond. Pas toen ze akkoord ging, kreeg ze een foto te zien en mocht ze me ophalen in Haïti."

Bettina kan zich amper wat herinneren van haar adoptie. "Ik was natuurlijk ook nog erg jong, weinig mensen weten nog dingen van toen ze drie waren. Vaag herinner ik me nog een vliegveld met allemaal gekleurde ballonnen en vreemde mensen, nu weet ik dat ik toen op Schiphol aankwam."

Facebook

Op een gegeven moment wordt Bettina toch wel benieuwd naar haar adoptie. Haar moeder vertelt aan de hand van foto's over haar familie. "We hebben toen mijn oma uit Haïti opgezocht op Facebook. Dat vond ik eerst heel spannend, want je moet natuurlijk wel honderd procent zeker weten dat zij het écht is. Stel je voor dat je de verkeerde vrouw te pakken hebt, haha." Als Bettina’s moeder een foto naast de profielfoto van haar oma houdt, is dat een simpele bevestiging. "We lijken sprekend op elkaar en hebben dezelfde achternaam. Het kon niet anders."

Een beetje spannend vindt ze het zeker, maar ze besluit toch haar oma een berichtje te sturen. "Het was best ongemakkelijk, alles moest via een vertaalmachine omdat zij geen Engels spreekt en ik haar taal ook niet. Maar het was heel fijn. Uiteindelijk hebben we het ook over mijn adoptie gehad." Bettina's oma vertelt dat ze het moeilijk vond om haar naar het kindertehuis te brengen. "Ze vond het fantastisch dat ik weer contact opnam. Ik ben in goede handen, dat vond ze fijn om te horen."

Biologische familie

Door het contact met haar oma is Bettina erachter gekomen dat ze biologische familie over de hele wereld heeft. "Ik heb een nicht in New York en ook een paar broers en zussen, maar ik weet niet precies hoeveel." Ze houdt zich er ook niet zoveel mee bezig. "Voor mij is het niet gek dat ik familie heb die ik nog nooit heb ontmoet. Vanaf mijn adoptie ben ik in een ontzettend warm gezin opgegroeid. Ik heb een sterke band met mijn moeder. Doordat ik al van kinds af aan zo'n hecht familiegevoel heb, heb ik niet zoveel behoefte om mijn biologische familie op te zoeken."

Bettina zit nu in het laatste jaar van een theateropleiding en wil graag door naar het hbo. "Maar als ik een tussenjaar zou moeten nemen, wil ik zeker naar Haïti reizen. Kinderen zeiden vroeger wel eens: 'Maar waar zijn je échte ouders dan?' Dan antwoordde ik dat mijn ouders gewoon mijn ouders zijn, dat is niet anders dan bij een ander kind." Toch voelt Bettina zich verbonden met haar geboorteland. "Haïti is wel het land waar ik vandaan kom, daarom ben ik vooral heel benieuwd naar de cultuur en het dagelijks leven. Het heeft hoe dan ook invloed op wie ik nu ben."

Dit wil je ook lezen:

Wat ben ik blij dat ik 15 jaar geleden geadopteerd ben