Politici moeten betrokken zijn, vind ik. Achter een bureautje op het Binnenhof zie je minder goed wat er gebeurt in Nederland. Kun je beter langsgaan bij mensen en met ze praten.

Dus toen ik hoorde dat D66-leider Alexander Pechtold op mijn school langs zou komen vond ik dat hartstikke tof. Maar al snel bleek dat ik een denkfout had gemaakt.

D66 is de partij van het onderwijs. Door mijn school te bezoeken laten ze zien dat ze het écht belangrijk vinden. Althans dat dacht ik. Nu weet ik dat een bezoekje niet hetzelfde is als betrokkenheid. Die Onderwijstour was in mijn ogen meer 'jippiejajee-kijk-ons-een-leuke-partij zijn-reclametour. 

Verplichte poppetjes

Een reclametour waarvan wij de verplichte poppetjes waren. Verplicht ja, want D66 zou alleen komen als er meer dan 100 leerlingen in de zaal zaten. Terwijl onze school het liefst alleen de écht geïnteresseerde leerlingen had laten komen, moesten ze nu de vijfde en zesde klas dwingen tot vijf uur op school te blijven op een maandagmiddag. Het was rumoerig en de helft van de zaal had er geen zin in - maar ja, zo'n afgeladen zaal ziet er nou eenmaal goed uit op de persfoto.

Persstress

Want inderdaad, er was ook pers aanwezig. En daarom was alles tot in de puntjes geregisseerd. Zo hoopten we dat we een aantal vragen aan Pechtold mochten stellen. Maar helaas pindakaas, de leerlingen moesten maar debatteren voor de show en Pechtold zat erbij en keer ernaar. Wat mij betreft had hij net zo goed thuis kunnen blijven, want veel toevoegen deed hij niet.

Achteraf hoorde ik dat de deal van het bezoekje alleen door zou gaan als Pechtold niets hoefde te zeggen. De media was er immers bij en als hij dan met ons in debat zou gaan en er ging wat mis, dan stond-'ie mooi voor aap. Zouden we te kritische vragen stellen, idem dito. En daarom was Pechtold er alleen voor de sier. Hij staat weer in de publiciteit en lijkt de betrokken politicus, maar ondertussen voelden wij ons niet bepaald serieus genomen. Bovendien zat de beste meneer de hele tijd op zijn telefoon. Sorry, maar dat noem ik geen betrokkenheid.

Oh oh Geert

En dit gebeurt wel vaker. Ook toen Geert Wilders (van wie ik overigens niet bepaald fan ben, maar dat terzijde) een bezoekje bracht aan de Haagse Schilderswijk, praatte hij amper met de bevolking. De PVV'er klaagde en klaagde over dat de sharia (wet van de moslims) daar de overhand begon te krijgen. Maar volgens de aanwezige pers heeft hij 'een kwartiertje door de wijk gewandeld en geen buurtbewoner gesproken'. Ja. Uh. Zo kan ik ook wel een mening vormen.

Ik snap het ook wel een beetje. Zo'n imago is ook belangrijk als je in de politiek werkt. Maar het is niet het allerbelangrijkst. Een politicus die beter luistert en minder geeft om wat er de volgende de krant staat, vind ik een veel toffere peer. 

En da's misschien ook een taakje voor de pers. Als journalisten iets verder kijken dan alleen 'die leuke Onderwijstour', en ze schrijven deze bevindingen ook op, misschien krabben die politici dan nog wel een keertje over hun bol over hun verkapte campagnetechniek. Misschien gaan ze dan nog beter naar ons luisteren ook. Zou best leuk zijn. In dat geval mag Pechtold van mij best nog een keertje langskomen.

Lees hier het interview dat blogger Hidde vorige week met Alexander Pechtold had in het kader van de Onderwijstour.

Goeie blogs zijn er om gedeeld te worden, vinden wij. Elke week plaatsen we daarom onze beste column door in 7Days, dé weekkrant voor jongeren die iets willen bereiken. Deze week was bovenstaand verhaal van Anne aan de beurt. En we werken veel vaker met 7Days samen: klik.