In mijn eerste tweet zal vast “even kijken hoe dit werkt hoor :P” hebben gestaan. Toen was het nog nieuw, ingewikkeld en onbekend.

Inmiddels kan ik aan de trilling van mijn mobiel voelen dat ik een nieuwe reactie heb en droom ik soms over tienduizend volgers. Twitter: je haat het, of je aanbidt het. En in dat laatste geval kom je er nooit meer vanaf.

Ik vind Twitter schitterend, leuk en grappig. De nieuwste YouTube-hits, de vetste krantenkoppen, je hoort het allemaal meteen. Je maakt er deel van uit. Twitter iets over het weer en je krijgt meteen vijf reacties, van pechvogels met onweersbuien in Italië tot aan gelukkige Scheveningse strandgangers.

Toch heb ik in de afgelopen maanden al heel wat keren boven de (onvindbare) ‘delete your twitteraccount’-knop gehangen. Het is té verslavend en bij vlagen onzinnig. Ik ben de "kijk-eens-hoe-leuk-ik-ben" en "zit-ik-alweer-bij-mijn-allerliefste-vriendjes’’-tweets helemaal zat. Net als de overdaad aan "IK-HAAT-JE" en "Ik-love-je-<3". Om nog maar te zwijgen van de "je hebt een DM!"-tweets. Weg ermee.

Maar hoe dan? Mijn account meteen verwijderen en het opgebouwde onbekende-mensen-netwerk gedag zeggen, vind ik te rigoreus. Gewoon niets meer tweeten heb ik al vaker geprobeerd. Maar altijd tevergeefs. De perfecte oplossing? Ik vlucht weg naar het buitenland. Vakantie. Zonder mobiel internet. Een Twitterloze zomer, zodat geen enkele inbreker weet op welk Canarisch eiland ik me bevind.

De enige tweets die ik de komende weken nog verzend, zijn de automatische notificaties van mijn blog, waar ik nu ineens zeeën van tijd voor heb. Als ik ergens een vaste computer kan vinden, tenminste.

Verder ben ik nog even open, vriendelijk en bereikbaar als altijd. Maar nu even niet meer via Twitter. Mijn onbeperkt mobiel internet (van een vermogen per maand) kan ik mooi even opzeggen, zodat ik weer geld heb voor die overheerlijke buitenlandse cocktails.

De komende weken hoef ik aan geen enkele volger verantwoording af te leggen en kan ik ongestoord genieten van de buitenlandse zon. Een twitterloze zomer. Misschien eerst even afkicken, maar wát een #oasevanrust zal dat daarna zijn zeg.

Het is zomervakantie! Ook onze redactie gaat van de zon genieten. Tot 5 september publiceren we daarom slechts drie artikelen per week, daarna komen we weer op volle kracht terug. En als je ons gaat missen, check dan het beste uit ons archief bij de Klassiekers!