In Nederland lijkt het vrouwenvoetbal langzaam meer aandacht te krijgen, met het EK afgelopen zomer als enorme stap voorwaarts. Bij onze Oosterburen is zijn ons een stap voor, zo is er een grotere competitie. Een aantal dames van het Nederlands vrouwenelftal speelt dan ook in de Duitse competitie. Onder hen de twintigjarige Jill Roord die ook in de EK-selectie zat. Zij speelt voor de absolute topclub Bayern München. 

Eerst terug naar het begin. Jill begon met voetballen in 'haar dorp' Oldenzaal, in het uiterste oosten van Nederland. Jill: "Toen ik vijf was, begon ik al met voetballen in de jongenselftallen. Op mijn vijftiende ging ik naar FC Twente, waar ze ook nog  geen team voor meisjes hadden. Ik kwam terecht in hun C1. Het jaar daarop ben ik als vijftienjarige naar het dameselftal gegaan. Het spelen met jongens vond ik heel normaal, dat waren ook mijn vrienden. De overstap naar het dameselftal vond ik daarentegen wel vreemd want sommige vrouwen waren behoorlijk wat ouder. Ik ben wel goed opgevangen en heb veel vriendinnen aan die tijd overgehouden."

Over de grens

De Nederlandse competitie is helaas niet de competitie waarin je jarenlang blijft spelen, een transfer naar het buitenland was toch noodzakelijk. "Sinds deze zomer speel ik dus bij Bayern München. Dit is echt een grote overstap, zo woon ik nu voor het eerst op mezelf. Op voetbalgebied is het ook anders: hier trainen we vaak twee keer per dag in plaats van één keer. In Nederland was het ook prima mogelijk er een leven naast te hebben, maar bij Bayern is voetbal echt het belangrijkste. Nu is het winterstop dus kon ik met de kerst weer eens thuis zijn."

Afgelopen zomer

Jill deed ook mee aan het Europees Kampioenschap waar Nederland in eigen land won. "Een mooie ervaring natuurlijk, maar soms vond ik het ook lastig. Voor het toernooi hoopte ik erg op een basisplaats, maar de trainer koos voor een speelster met meer ervaring. Dan hoop je tijdens de wedstrijden dat je mag invallen, maar dat zat er niet altijd in; drie van de zes wedstrijden ben ik ingevallen. Tijdens de finale zat ik op de bank, en direct na de wedstrijd baalde ik daar natuurlijk wel van. Gelukkig kan ik uiteindelijk de knop ook weer omdraaien en meevieren in het feest."

"In een team heb je altijd twee kampen, de mensen die spelen en de reserves. Die laatsten balen altijd wel, maar als je dat laat merken wordt dat niet gewaardeerd. De vrouwen die wel spelen, hebben juist een veel vrolijkere stemming en om die twee groepen als een team te houden is lastig."

Na het EK heeft men gesproken over de financiële beloningen voor de speelsters. Deze zijn toen ook behoorlijk verhoogd. In de media waren er ook mensen die bepleitten dat de vergoeding gelijk moest zijn aan die van de mannen. "Daar ben ik het niet mee eens. En bovendien: zoveel als de mannen wil ik eigenlijk niet eens verdienen. Die bedragen gaan helemaal nergens over."

Belangstellende fans

Wat wel eens gedacht wordt, is dat voetballende vrouwen veel geïnteresseerde mannen hebben. "Dat klopt wel, maar ik zorg ervoor dat het niet te ver komt. Ik wil geen man die alleen mijn werk interessant vindt. De belangstelling komt trouwens van allerlei mensen, niet alleen mannen. Bovendien lees ik nauwelijks wat er op sociale media tegen en over me gezegd wordt. Het is te veel voor mij om te lezen. Als ik het zie, is het vaak wel schattig."