Het is alweer drie maanden geleden sinds mijn eerste gesprek met mijn psycholoog. In die drie maanden is er ontzettend veel veranderd in mijn leven. Door de adviezen die ik van mijn psycholoog kreeg en onze gesprekken voel ik mij nu een ander mens. Een veel gelukkiger mens. Die transitie ging echter niet zonder slag of stoot. 

Tijdens het eerste gesprek met mijn psycholoog kreeg ik het advies om eerst weer een gezond slaapritme op te bouwen. Toen ik bij hem aanklopte sliep ik namelijk zo nachten van meer dan twaalf uur om vervolgens alsnog enorm moe te zijn. Als ik dan eindelijk wakker werd kostte het mij eindeloos veel moeite om uit bed te kunnen komen. Ik maakte een slaapplanning om er achter te komen hoeveel uur slaap mijn lichaam nodig heeft en stond elke dag op exact hetzelfde tijdstip op om daarna exact het zelfde ochtendritueel te volgen: douchen, koffie, ontbijten en krant. 

Terug naar de basis

Het duurde ongeveer een maand voordat ik in staat was om mijn slaapplanning te kunnen volgen. In die maand was het telkens heel confronterend als ik niet eens in staat was om op tijd mijn bed uit te komen of te weinig energie had om onder de douche te stappen. Ik begrijp nu heel goed wat mijn psycholoog destijds bedoelde 'met teruggaan naar de basis', want zonder in te kunnen schatten of je lichaam genoeg slaap heeft gehad kan je de rest van je leven ook wel vergeten. 

Vervolgens kreeg ik van mijn psycholoog de opdracht om weer eens de deur uit te gaan, wat ik eigenlijk nooit meer deed. Hij adviseerde mij om alleen leuke dingen te doen. Dus sprak ik weer af met vrienden en liep ik af en toe gewoon eens door de stad. Het is niet te beschrijven hoe gelukkig ik mij op die momenten voelde. 

Uitgeput

In die periodes werd ik nog regelmatig overvallen door momenten waarop ik mij ineens ontzettend verdrietig of gejaagd voelde. Toen ik meer ging ondernemen werden die momenten soms intenser of kwamen ze vaker voor. Even de stad in gaan of boodschappen doen was nog een gigantische opgave voor mij. Als ik dan thuis kwam was ik uitgeput. Soms was ik zo afgemat dat ik een paar dagen lang helemaal niets meer kon doen. 

Toen ik daar met mijn psycholoog over in gesprek ging vroeg hij mij wat ik zo erg vond aan dat uitgeputte gevoel. Wat ik dan deed en of het daarna weer over ging. Natuurlijk is het nooit leuk om moe te zijn en niet de dingen te kunnen doen die je wilt doen. Maar ik kan dat gevoel ook gebruiken om op de goede momenten uit te rusten, zodat ik daarna veel meer plezier uit mijn leven kan halen. Het gaat allemaal om de balans en er is maar één iemand die kan aanvoelen of die balans goed is: ik zelf. Ik heb de controle over mijn leven en voor een groot deel ook over mijn gevoelens.