Het is ondertussen 8.00 uur 's ochtends en ik kijk met een verse bak koffie naar het journaal. Ontbijten lukt nog steeds niet en ik kijk op tegen het moment waarop ik moet vertrekken. Vandaag heb ik mijn afspraak bij de huisarts, wat het dubbel zo moeilijk maakt. Ik verwacht geen gesprek over koetjes en kalfjes. 

Ik heb altijd al een hekel gehad aan de koude seizoenen, maar sinds ik zo somber ben maakt het mij steeds weer ongelukkig. De rillingen lopen over mijn rug wanneer ik de voordeur achter mij dicht trek. De huisarts zit gelukkig praktisch om de hoek en het is dus maar een minuutje of vijf lopen.

Huisarts op vakantie

Zodra ik de huisartsenpraktijk in loop neem ik plaats in een van de witte stoelen die tegen de muur staan. Een beetje zenuwachtig scroll ik door mijn Facebook-tijdlijn wachtend op mijn afspraak. Gelukkig heb ik een echte dokter-dokter die super serieus overkomt. Het lijkt net alsof het hem allemaal geen bal kan schelen en dat vind ik eigenlijk wel prettig. Zo kan ik tenminste zonder schaamte alle gênante details van mijn problemen vertellen. Toch weet ik niet hoe hij zal reageren op de problemen waar ik hem vandaag mee lastig kom vallen. 

"Noah?" de stem van een jonge vrouw klinkt door de wachtkamer. Ik kijk verbaasd in het gezicht van een blonde jongedame die naar schatting zo ongeveer gisteren is afgestudeerd. Mijn eigen huisarts roept mij altijd bij mijn achternaam en meneer. Een beetje geschrokken vraag ik haar waar mijn huisarts is, waarop zij antwoordt dat deze op vakantie is. In mijn hoofd is het ondertussen aardig chaos geworden: "Hoe moet ik haar in hemelsnaam mijn verhaal vertellen?" 

Makkie

Ik volg haar naar de spreekkamer en neem plaats in de stoel aan de andere kant van het grote bureau waar normaal gesproken mijn bloedserieuze huisarts op een goede meter afstand van mij vandaan zit. Tot mijn grote verbazing pakt ze een krukje en gaat ze pal naast me zitten: "Wat kan ik voor jou doen?" Ik weet totaal niet wat ik moet zeggen en na een tijdje floept het eruit: "Ik wil een verwijzing naar een psycholoog." "Wat goed dat je hier bent gekomen Noah. Je kan de verwijsbrief morgen nog aan de receptie ophalen. Je mag dan zelf een psycholoog zoeken waar jij je het beste bij voelt."

Compleet verbaasd wandel ik de huisartsenpraktijk uit. Of ik dit nou echt professioneel durf te noemen weet ik niet, maar makkelijk was het in ieder geval wel. Daar ben ik nu eigenlijk best wel blij om.