Het is ondertussen een week geleden sinds Sandra* en ik ons eerste gesprek hadden. Vanmiddag zie ik haar weer. Dan gaan we kijken hoe ze mij het beste kan helpen. Ook heb ik de afgelopen week nagedacht over de reden van al mijn sombere gevoelens, maar gek genoeg weet ik dat echt niet. Daardoor heb ik geen idee wat ik in mijn leven zou moeten veranderen om me in ieder geval weer 'normaal' te kunnen voelen.

Na negen maanden afwezigheid is Noah terug bij Scholieren.com. In een reeks gastblogs vertelt hij aan de hand van dagboekfragmenten over zijn depressie en herstel. 

Ik zit in exact dezelfde stoel in het kantoortje van mevrouw Van Dijk. De afgelopen week was ontzettend zwaar en daarom heb ik veel lessen gemist. Dat vond Sandra niet zo erg. Volgens haar moet ik me nu focussen op de dingen die lukken en die mij een goed gevoel geven; school hoort daar simpelweg niet bij. Net als vorige keer vraagt Sandra hoe het met me gaat. Ik antwoord dat ik dat niet zo goed weet. Wel ben ik heel blij dat ik nu niet alle lessen hoef te volgen en dat ze mij wilt helpen, maar tegelijkertijd weet ik niet of ze dat wel kan.

We weten het allebei niet

"Ik wil je heel erg graag helpen Noah, maar ik ben bang dat ik dat niet alleen kan," zegt Sandra voorzichtig met een zorgzame blik. Ze legt uit dat ik haar altijd mag Whatsappen en dat we nog regelmatig gesprekken zullen hebben over hoe het met mij gaat, maar dat ze niet zo goed weet waar mijn 'depressieve gevoelens en gedachten' vandaan komen. "Dat weet ik ook niet," mompel ik tussendoor. Sandra oppert dat het misschien een goed idee is om een keer met een psycholoog te gaan praten, omdat die veel meer verstand heeft van denkprocessen en geestelijke gezondheid. 

Mijn beeld van een psycholoog is een soort zwierige hippie-man in een hangstoel die praat over de zin van het leven of juist iemand in een net pak die allemaal vreemde vragen stelt. Hoe dat mij moet helpen is mij een raadsel, maar ik besluit toch om het te proberen. Met Sandra spreek ik af dat ik naar mijn huisarts ga voor een verwijzing naar een psycholoog en dat ik in de tussentijd bij haar op gesprek blijf komen en niet alle lessen hoef te volgen. 

Bloeden zonder resultaat

Eenmaal thuis plan ik direct een afspraak in bij mijn huisarts. Nu al kijk ik op tegen alle ongemakkelijke vragen. Ik ben al vaker bij hem langs geweest met vermoeidheidsklachten. In die tijd heeft hij liters bloed van mij verzameld voor onderzoek (waar elke keer niets uit naar voren kwam).

Misschien moet ik van te voren bedenken wat ik ga zeggen. Als hij het niet serieus genoeg vindt klinken geeft hij me misschien die verwijzing niet en ben ik terug bij af.

*Sandra is een pseudoniem.

Ben/ken jij iemand die worstelt met dezelfde gevoelens als Noah? Check onze tips hoe om te gaan met een depressie.