Vandaag heb ik eindelijk een gesprek met een schoolmaatschappelijk werker. Ze heet Sandra* en ze stuurde mij een paar dagen geleden een sms'je voor het maken van een afspraak. De afgelopen dagen heb ik echt als een zombie op  school rondgelopen en bijna geen woord gezegd. Maar nu kan ik eindelijk bij iemand terecht. Wat enerzijds fijn is, maar anderzijds ook eng omdat ik Sandra nog helemaal niet ken. 

Na negen maanden afwezigheid is Noah terug bij Scholieren.com. In een reeks gastblogs vertelt hij aan de hand van dagboekfragmenten over zijn depressie en herstel. 

Eerste indruk

Het is 12.15 uur en ik klop aan bij het kantoortje van mevrouw van Dijk waar Sandra vandaag haar gesprekken voert. Best gek eigenlijk dat ik daar in de afgelopen twee jaar nog geen enkele keer ben geweest. Een ontzettend vrolijk en kunstzinnig figuur met bloemetjes boots aan doet de deur open. Ze heeft een lieve stem, haar halflange kapsel is schuin afgeknipt en ze is letterlijk alles wat ik niet verwacht had. Gelukkig ben ik nu ook meteen niet zo zenuwachtig meer. 

Sandra gaat achter haar bureau zitten en ik neem plaats in de ruime stoel tegenover haar. Met grote verbazing kijk ik rond in het kantoortje waar werkelijk álles anders is dan in de rest van de school! Houten vloer, tig kastjes bezaaid met allerlei versierseltjes en bijna heel de muur is onder geplakt met posters of foto's. 

Niet zo goed

"Hoe gaat het met je?" vraagt Sandra met een vriendelijke blik. "Niet zo goed" antwoord ik ietwat terughoudend." Ik vertel haar over mijn somberheid, onrust en het feit dat ik bijna mijn bed niet meer uit kan komen. Dat ik weleens nadenk over hoe het zou zijn om dood te zijn en ik soms niet meer weet hoe ik zou moeten ontkomen aan mijn vervelende gevoelens. Tot mijn grote verbazing reageert ze helemaal niet verontwaardigd of verbaasd. "Wat vervelend!" slaat ze heel begripvol uit. 

Vervolgens hebben we het ook nog over een heleboel andere dingen. Zoals mijn verleden, thuissituatie en wat ik bijvoorbeeld van school vind. Maar ook over wat oplossingen zouden kunnen zijn voor mijn probleem. Ze weet niet zeker of ze mij kan helpen, maar begint wel meteen met het maken van een rapportage. We plannen voor de week erna al een nieuwe afspraak, zodat we allebei tijd hebben om na te denken over wat de beste oplossing zou kunnen zijn. 

Opluchting

Ik heb me al heel lang niet meer zo opgelucht gevoeld. Wat een fantastisch mens is zij toch. Ze is begripvol en ondertussen ook nog eens een onuitputtelijke bron van optimisme. Gelukkig kan ik haar tot onze volgende afspraak wel gewoon een WhatsApp-bericht sturen als er iets is wat ik met haar zou willen bespreken. Ondertussen ga ik ook nadenken over wat ik nodig heb om me beter te kunnen voelen. 

Sandra is een pseudoniem

Ben/ken jij iemand die worstelt met dezelfde gevoelens als Noah? Check onze tips hoe om te gaan met een depressie.