Treinreizen is ronduit kut, there I said it. Ik weet niet of het aan mij ligt maar op een of andere manier zit ik altijd net in een coupé met de meest nietszeggende conversaties. Toen ik na een paar drukke dagen naar huis kwam ging ik expres in een stille stilte coupé te zitten. Het bleek niets waard, ik mocht getuige zijn van een doelloos treingesprek tussen twee chicks voor me. Naar aanleiding van hun gesprek schreef ik een gedicht.

"Gisteren hé"

"wat?"

"Nou kijk ik dronk dus lekker een wijntje in de zon

...weetjewel

maar was vergeten een insta ervan te maken

wist niet dat dat kon"

"Omg zoiets maakte ik ook gewoon mee laatst"

"echt wadan?"

"Nou kijk ik zat dus in het vliegtuig naar Costa del Sol

...toch

maar had t niet op de Facebook geplaatst 

like; how is that even possible"

"Weet je wat net gebeurde"

"nee"

"Nou kijk ik was getuige van een gevecht

...zegmaar

heb het niet gefilmd en op Dumpert gezet

blijkbaar kan dat dus echt"