Vorige week zat ik tegenover kinderrechter Toos Enkelaar. Ik dacht de hele tijd dat ze de clichématige reep chocolade erbij zou halen, die ik als kind eens gestolen heb. Ergens verwachtte ik ook dat ze de hele tijd in toga’s rondliep en dat de muren van haar kantoor behangen waren met hamers. Als een soort kamer voor de voorbereiding van de Dag des Oordeels.

Gelukkig gaf ze me vriendelijk een hand en bood ze me gewoon een kopje koffie aan. Ze droeg ook gewoon vrijetijdskleding, trouwens. Enthousiast is ze wel over haar werk. Kinderen die een strafbaar feit hebben begaan –aspirerende criminelen- moeten mevrouw Enkelaar onder ogen komen. Ik vraag haar of ze ze dan door elkaar schudt, tegen ze schreeuwt en ze vervolgens op een time-outstoeltje zet. Of dat ze misschien het huis van die kinderen in de fik steekt, zodat ze ook eens weten hoe het voelt. Of gewoon good old-fashioned billenkoek, als de ouders daar zelf geen tijd voor hebben. Zoiets?

Nee dus

Zo simpel is het niet. De kinderen worden natuurlijk eerst aangehouden, en eenmaal op het bureau moet er nog bepaald worden hoe ernstig het misdrijf is. Op straat spugen is minder erg dan voorbijgangers mishandelen. En zelfs mevrouw Enkelaar kan niet één-twee-drie beslissen wat het gevolg van de daad is. Daar gaat een heel traject aan vooraf. Oh. Het is maar goed dat ik geen kinderrechter ben.

Beetje stil

Ze schets een situatie waarmee ze ooit te maken gehad heeft. "Een groep kinderen, vier jongens, gingen op bezoek bij een vriend van één van die jongens. Binnen was er al een klein groepje mensen, waaronder twee meisjes. Maar eigenlijk was het helemaal niet zo'n vriendschappelijk bezoek. Want wat de jongens er niet bij vertelden, was dat ze de kluis wilden openbreken en van plan waren spullen en geld te stelen. Dit werd gedaan door twee van de bezoekers. Ondertussen hielden ze agressief de groep kinderen bij elkaar." Ik word er een beetje stil van.

"Ook lieten de jongens een van de meisjes hen pijpen. Het vriendje van dat meisje moest toekijken, en een andere jongen moest het filmen. De kinderen stonden te sidderen van angst, niemand durfde een voet te verzetten. Uiteindelijk heeft de politie de jongens op kunnen pakken. Ze waren veertien jaar oud." Dit gaat veel verder dan een reep chocolade.

Hamer

Een time-outstoeltje is er dus duidelijk niet bij. Het werk van een kinderrechter gaat verder dan een corrigerende tik. Een tip voor criminelen in spe: watch your steps, anders komt mevrouw Enkelaar achter je aan in haar toga, zwaaiend met de hamer des oordeels.