Vandaag is het alweer zover. Alle families komen bij elkaar en de meest prestigieuze diners worden in elkaar geflanst. Mannen trekken hun mooiste pak aan en vrouwen een rood of zwarte cocktailjurk die perfect glanst in het licht van de tienduizend kaarsjes en lampjes die door het huis heen verspreid zijn. Op de achtergrond draait Mariah Carey-muziek en er staat een reuzegrote kerstboom met ontelbare cadeautjes. Het haardvuur en de witte deken van sneeuw buiten maken de sfeer compleet.

Zo ziet kerst eruit. Tenminste, als je de kerstfilms moet geloven die de bioscoopzalen elk jaar in december weer vullen. Helaas ligt de gemiddelde kerst in Nederland naar mijn idee toch net even een beetje anders. 

Laten we beginnen met een inkoppertje: het weer. Ik kijk even uit het raam en zie hoe de felle zon de witte aanslag - niet zeuren, het is in ieder geval wit - van de tegels smelt. Sneeuwengelen maken en elkaar bekogelen met sneeuwballen is er ook dit jaar weer niet bij. De roest op mijn schaatsen, die in de gang staan, glinstert treurig in het licht. Zij hebben drie jaar al geen ijs meer gezien. Nog treuriger wordt het als ik erbij zou vermelden dat dat ijs van drie jaar geleden in een klimaatgecontroleerde schaatshal lag. 

Mini-versie van de kerstboom

Nou goed dan, je hebt gelijk: ik moet niet zo zeuren. Kerst vieren we immers toch binnen! Met een drie meter hoge, uitgebreid versierde kerstboom op de achtergrond. Nu kan dit natuurlijk aan mij liggen, maar ik kijk op mijn kerstboom neer. Niet dat ik mijzelf mooier vind dan die kerstboom, maar omdat ik twee keer zo lang ben als die kerstboom. In ons huis hebben we namelijk geen drie meter hoog plafond, dus we zullen het moeten doen met een iets kleinere versie.

Daarnaast draait kerst natuurlijk vooral om het heerlijke eten. In de meeste films flanst de vrouw des huizes met gemak een zevengangendiner in elkaar, maar dat gaat in mijn huis niet lukken. Mijn familieleden proberen onder de grootste prestatiedruk de ene fout na de andere te herstellen, maar helaas is het nooit helemaal perfect. De ene keer brandt er iets aan, de andere kant staat de saus te lang waardoor-'ie niet vloeibaar genoeg meer is. 

Gezellig tafelen

Als we dan uiteindelijk om tafel mogen gaan zitten, is dat niet in de glanzende galakleding die films voorschrijven. Nee, natuurlijk niet. In werkelijkheid dragen we allemaal de meest comfi kersttruien en bevindt er zich een trainingsbroek in vrijwel ieders tas: zo'n avond duurt namelijk best lang. De hartverwarmende familie- en kerstverhalen kan je vervangen door verhalen van ooms over hoe mooi hun leventje in de prehistorie wel niet was en als we écht een slecht jaar achter de rug hebben gooien we ook nog even de gevoelige meningsverschilletjes in de familie op tafel. De neefjes en nichtjes zitten inmiddels al lang voor de televisie. 

Goh, dat klinkt best deprimerend hè? Geen zorgen: uiteindelijk hebben we elk jaar weer na een paar uur een heerlijke maaltijd op tafel staan. Er wordt vooral heel hard gelachen om de klonterige saus en het maakt niemand uit als je je glas omstoot en het hele tafelkleed (plus de kersttrui van je oom) vies maakt. Iedereen is gewoon lekker zichzelf, en jij kan ook jezelf zijn. Mijn kerst is dus bij lange na geen kerstfilmkerst, maar wat mij betreft hoeft dat ook niet. Kerst draait om familie, liefde en gezelligheid. Een sneeuwvlokje zou lekker zijn, maar zonder wordt het ook een hele mooie kerst!