Soms wens ik dat het kiezen van een studie net zo makkelijk was als het kiezen van een middelbare school. Je kreeg een advies van je juf, dat paste bij twee of drie scholen. Die bezocht je, je volgde een woensdagmiddag proeflessen en koos daarna geheel op gevoel de plaats waar jij de komende vier, vijf, zes of zelfs zeven jaar zou doorbrengen. Helaas is dat niet zo makkelijk meer in een wereld van meer dan 1500 studies op nog eens zes verschillende scholen. Toch hield ik altijd krampachtig vast aan drie studiekeuzemythes, die helaas echt mythes bleken.

Mythe 1: Open dagen

Iedereen die op de open dag van zijn middelbare school is geweest terwijl hij er al op school zat, weet dit. De open dag is een groot toneelspel: alle docenten zijn opeens heel aardig en vrolijk, de aula schoongemaakt en gerestyled en overal staan (gehuurde) planten. Maar toen ik een open dag van een universiteit bezocht, verdween deze herinnering opeens: alles zag er zo leuk en gezellig uit! Maar dit beeld bleek helaas niet helemaal te kloppen toen ik hierover sprak met een aantal studenten: de docenten zijn echt niet zo gezellig als jij je deadline hebt gemist of halverwege het college de zaal binnen komt rennen...

Mythe 2: Droombaan

Bijna iedereen heeft als kind wel een droomberoep gehad; toen je vier jaar was, was dit misschien nog prinses of ridder, maar later werd dit al serieuzer. Ik ken genoeg klasgenoten die in de eerste klas riepen dat ze dokter of tandarts werden, maar er nu toch vanaf moeten zien. Een deel van hen maakte twee jaar geleden de keuze om een maatschappij-profiel te kiezen, een ander deel kan simpelweg niet aan de hoge eisen van de selectie voldoen. Ook jongens die ervan droomden piloot of militair te worden moeten een andere keus maken, omdat hun groeispurt iets te lang duurde. Het enige fijne hieraan is dat ik nooit een droomberoep gehad heb, en dus ook nooit die teleurstelling heb hoeven voelen.

Mythe 3: De decaan

Als laatste strohalm had ik dan nog de persoon die alles over studies weet: mijn decaan! Dus stuurde ik haar een mailtje voor een afspraak, waar ik haar de week erna nog drie keer aan herinnerde. Helaas wacht ik nu al een jaar op een reactie. Maar dat maakt niet heel veel uit, want mijn medeleerlingen die wél een afspraak wisten te maken kwamen daar niet veel wijzer uit. Zij die een studie hadden gevonden die helemaal bij hen paste, moesten van haar toch nog een andere studie kiezen. Informatie over studies had ze ook niet, dat moesten we zelf maar opzoeken.

Dit werkt wél

Gelukkig zijn er genoeg mensen die wél een studiekeuzes kunnen maken, soms zelfs met behulp van de beschreven mythes. Voor de hopeloze kiezers die in hetzelfde schuitje zitten als ik: er zijn ook dingen die echt werken! Meeloopdagen bijvoorbeeld, maar daarvoor moet je wel je lijstje van twaalf naar maximaal drie studies hebben teruggebracht. Maar er is meer: op sommige universiteiten, zoals de UvA, zijn er (gratis!) gesprekken met studiekeuzeadviseurs aan te vragen. Dan word je in een persoonlijk gesprek hopelijk een stapje verder gebracht. Weet je het dan nog niet, dan heb ik nog een laatste tip voor je. Neem een (denkbeeldig) glaasje roosvicee en denk eens rustig na. Dan komt het wel goed, schatje!