Knallende koppijn die bijna uit de voegen van zijn hersenen barst. Met dat gevoel wordt Max wakker. Hij wil zijn ogen opendoen, maar zijn rechterooglid voelt dik. Met veel moeite probeert hij met zijn linkeroog de ruimte waarin hij ligt te herkennen. Hij herkent na veel hersenkraken het blauw van zijn oude Harry Potter-dekbed dat om hem heen gevouwen ligt. Gelukkig, hij ligt in ieder geval in zijn eigen bed. Daar ligt meteen ook de grens van zijn geheugen: hij weet dat hij in dit bed terecht kwam, maar hoe of hoe laat is een blur. 

Op vrijdagavond ging Max meestal gamen met zijn Skype-vriend Spike. Uitgaan was niets voor hem, tot grote teleurstelling van zijn goede vriend Philip... Althans, goede vriend... Eigenlijk hadden Philip en Max weinig gemeen: Philip droeg uitsluitend spierwitte overhemden, kwam op de scooter naar school en voor een date met hem moest je volgens Philip 'achteraan aansluiten in de rij'. Max vond zichzelf een sukkel in vergelijking met Philip. Het feit dat Max goed was in Nederlands en Philip niet, bracht hen tot een deal: Max gaf Philip bijles in ruil voor een betere plek op de populariteitsladder voor Max. 

In een poging te ontdekken waar hij vannacht was, pakt Max zijn telefoon van zijn nachtkastje. Hij is getagd in een foto van het feestje van Lena. Te zien aan de datum was dat de plek waar hij gisteravond uithing. Geen berichten van Philip, wat vreemd is aangezien ze maandag een literatuurtoets hebben voor Nederlands. Philip staat lachend op de foto: zijn ene arm om Max geslagen en zijn andere om een meisje heen: Lena.

In de fietsenstalling was Max Philip tegengekomen met een horde jongens om zich heen.  "Feestje vanavond", vertelde Philip hem. Voordat Max kon weigeren om zoals altijd niet te gaan, vulde Philip zijn zin aan met: "Lena komt ook." Philip wist dat Max al gek was op Lena sinds de brugklas. Hij wist ook dat hij Lena een knap meisje vond en echt bijles nodig had voor maandag. Max hoefde niet te twijfelen over het feit of hij mee zou gaan. Fijn voor Philip, want die had nu kat in het bakkie: een lekker wijf én een goed cijfer maandag.

De aanblik van een lachende Lena en de hand van Philip die licht in haar borst knijpt, start het geheugen van Max op in een milliseconde. Fuck, fuck! Hij belt het nummer van Philip, maar hij besluit niet te wachten tot de voicemail. Hij staat op en loopt zo hard hij kan de trap af naar beneden. 

Max had een leuke tijd op het feest: met alcohol in zijn aderen danste hij zoals hij nog nooit los was gegaan. Zijn klasgenoten waren in de achtertuin aan het blowen en hij had een gesprek met een meisje uit de zesde. Hij merkte dat hij niet heel helder meer kon nadenken. Toen het meisje liet vallen dat zij Philip een kwal vond, moest Max aan hem denken. Hij had Philip al sinds halverwege de avond niet meer gezien. Ach, die zal wel weer iemand gefixt hebben, dacht Max lachend. Op zijn horloge was het al 2 uur: tijd om naar huis te gaan fietsen. Hij moest Philip nog bijles geven voor de toets van volgende week.

Onderaan de trap rent Max gelijk naar de spiegel die in de gang hangt. Nu pas ziet hij zijn gezicht: een lappendeken van blauwe plekken, bloed en een dik, paarsblauw rechteroog. Er klinkt een geluidje uit zijn broekzak. Hij haalt zijn telefoon daaruit en ziet dat Lena een bericht heeft gestuurd. Het is een screenshot van het journaal van de streekomroep met als onderschrift: ‘Wat heb je met Philip gedaan?!’. Oh shit.   

Wankelend liep Max naar zijn fiets die tegen de schutting geparkeerd stond. Terwijl hij rommelde met het slot, hoorde hij smakgeluiden achter zich. Hij draaide zich om en zag Lena. Met Philip. Lena zoenend met Philip. Een enorme woede borrelde op bij Max. Hij liep briezend op Philip af en gaf hem een duw. "What de hell gast?" riep Philip verontwaardigd. Ineens had Max zin om die rotkop van Philip te meppen: al die uren bijles en deze populaire klootzak gaat ervandoor met zijn liefde. De alcohol gaf hem het laatste zetje deze nacht. Lena schreeuwde dat hij moest stoppen, maar koos toch het hazenpad en vluchtte naar binnen, het huis in. 

Max twijfelt geen moment als hij beneden is: hij zet de tv aan en zapt gelijk door naar het streekjournaal van de regionale omroep. Het eerste beeld wat hij ziet, maakt hem meteen klaarwakker: een foto van Philip met een bloederig gezicht, een kapotte kaak en een blauw oog. Daaronder de oproep voor getuigen van een zware mishandeling, want het slachtoffer wordt op dit moment geopereerd. Max kijkt naar beneden, naar zijn bloederige handen. En hij wenst vurig dat hij gisteravond gewoon thuis was gebleven, maar vooral dat hij zich er iets van herinnerde.