Zoals je misschien al in mijn gastblogs hebt gelezen, wil ik arts worden. Laatst betrapte ik mezelf erop dat ik niet meteen een antwoord had op de vraag waarom ik dat wil worden, terwijl het toch mijn grootse droom is. Al snel sloeg de angst toe: ik ben toch niet zo’n cliché die voor geneeskunde kiest, omdat ik niets anders kan verzinnen?

Daarom ging ik eens nadenken waarom ik eigenlijk zo graag arts wil worden. 

Geld verdienen

Er zijn een heleboel redenen om arts te willen worden. Goede redenen en echte (medische) missers als je het mij vraagt. Zo denken sommige geneeskundestudenten in spe bijvoorbeeld dat ze later zullen baden in het geld. Het lijkt misschien op het eerste gezicht zo dat artsen een megavolle bankrekening hebben, maar het zijn vooral de medisch specialisten die relatief veel verdienen en die hebben toch echt minimaal tien jaar keihard moeten knokken voor dat salaris. Waarvan minstens vier jaar als arme student.

Daarnaast weegt er nog wat tegenover dat salaris: een arts is altijd in functie. Je kent 'm wel: "Is er een dokter in de zaal?" In het ziekenhuis, buiten het ziekenhuis en op vakantie; overal moet een arts mensen in medische nood helpen. Als jij dus ’s nachts halfdood de SEH op gereden wordt, ben je erg blij dat de arts die je kan helpen uit z’n bed gebeld wordt. Die uren komen voor de arts wel gewoon boven op zijn normale diensten en worden niet automatisch geregistreerd en uitbetaald. Als ik dus graag makkelijk veel geld wil verdienen dan moet ik geen arts worden. Er zijn genoeg manieren waarop dat makkelijker te doen valt.

De baas zijn

Nog zo'n cliché komt misschien wel door series als Grey's Anatomy: sommige mensen denken dat artsen heel de dag lekker bossy door het ziekenhuis mogen paraderen in een sexy witte doktersjas. Ja, natuurlijk is een arts een beetje autoritair. Hij moet er namelijk voor zorgen dat zijn patiënt krijgt wat hij/zij nodig heeft en daarvoor moeten mensen naar hem luisteren. Maar vergis je niet: ook die stoere levensredder in witte jas heeft een baas die bepaalt wat hij mag doen en wat niet. 

Een arts heeft grote verantwoordelijkheden, namelijk het leven van tientallen patiënten, dus van dat huppelen met een sexy slingerende stethoscoop om de nek komt ook vrij weinig terecht. En nee, ook niet iedere arts ziet eruit als McDreamy. 

Mensen helpen

Het grootste cliché is en blijft ‘mensen willen helpen’. Eigenlijk is er helemaal niets mis met deze reden, want dat is ook wat een arts doet. Maar ik krijg altijd de indruk dat mensen dan denken aan een soort kerstman 2.0, maar dan voor medische cadeautjes. Lekker levens redden en suikervrije lolly's uitdelen.

In het echt is dit natuurlijk echt niet altijd zo, want niet elke patiënt kan op een fijne manier of überhaupt geholpen worden. In veel gevallen moet een arts een patiënt door een heleboel nare ervaringen heen begeleiden voor een behandeling. Soms weet de arts niet eens zeker of het uiteindelijk verbetering op zal leveren en je kan je ook vast wel voorstellen dat niet elke patiënt zich vrolijk door die shit heen laat halen. Zelfs niet als de dokter een leuk strikje op de behandeling doet.

Ik noem het daarom zelf liever: het beste met mensen voor willen hebben. Dat is voor mij de grootste reden om arts te willen worden. Ik krijg voldoening door de gedachte alles gedaan te hebben om iemand te helpen. En als de patiënt dan uiteindelijk ook tevreden is,  is dat natuurlijk helemaal fantastisch.