Zwijmelend tijdens de wiskundeles denk ik aan de afgelopen zomer. Ik verlang nu alweer naar de Piadas uit het warme Italië, de oneindig lange avonden en het uitslapen. Tot elf uur ’s ochtends lag ik te doezelen in mijn bedje en tot één uur ‘s nachts zat ik met vriendinnen op het strand te kaarten. Nu, nog maar een week later, staat mijn agenda alweer vol met toetsen en huiswerk. 

Ultieme vakantiegevoel

Het moment dat je wakker wordt en geen idee hebt welke dag het is: voor mij het ultieme vakantiegevoel. En dat gevoel heb ik deze vakantie veelvuldig mogen ervaren. Verliefd ben ik op de vrijheid dat een structuurloos leven biedt. Niks moet, maar alles kan en mag. Hierbij denk ik terug aan het moment waarop ik met een aantal vriendinnen ‘s nachts de zee in ging, alleen gekleed in veel te lelijk ondergoed en een iets te kleine beha. Of de ochtenden waarop ik al binnen tien minuten klaar was om te vertrekken naar het strand. Toen hoefde ik niet na te denken over mijn outfit, als het maar iets luchtigs was (waar de Italiaanse charmeurs overigens niet veel moeite mee hadden). Overheerlijk, zo’n tijdloze vakantie. Een agenda? Haasten? School? Wat is dat ook alweer? Voor zes weken was ik verlost van alle verplichte bezigheden in het dagelijks leven.

Normale leven

Ondanks het feit dat ik vijf dagen geleden nog geen enkel besef van tijd had en ik het fenomeen ‘school’ compleet vergeten was, voelt het alsof ik nooit ben weggeweest van het gestructureerde leven. Mijn moeder herinnert me er elke avond weer aan dat het half tien is: ‘’Juun, het is weer tijd om te gaan slapen. Ga je naar boven?’’ Mijn wekker speelt helaas weer een hoofdrol  in mijn schoolleven. (Afgezien van het feit dat ik minstens nog een kwartier blijf liggen nadat het vreselijke, indringende geluid mij heeft doen uitwaken uit mijn slaap).

De maandag- en donderdagavond breng ik door op het hockeyveld. Dat gaat gepaard met haast: vijf strafrondjes rennen als je een minuut te laat komt is de regel, wat dan ook meteen mijn goede conditie verklaart. Daarnaast zit ik ook elke middag weer met mijn neus in de boeken, om vervolgens porties huiswerk te maken. Ik heb namelijk voor het zoveelste jaar op rij besloten om gestructureerd en gedisciplineerd te starten. Mijn streven is om dat gedurende het hele schooljaar vol te houden (wat ik me overigens elk jaar tevergeefs voorneem, maar dat terzijde). Het is in ieder geval overduidelijk: ik ben weer beland in het normale leven.

Heimwee

Al die structuur, het maakt mijn humeur er niet echt beter op. Maar in feite is het allemaal zo dramatisch nog niet. Want je kunt natuurlijk ook gewoon een vakantie voor jezelf inlassen. Hoe je dat precies doet? Al die structuur en motivatie lekker loslaten: ik maak enkel huiswerk wanneer ik daar zin in heb, toetsen leer ik één avond van tevoren (of helemaal niet), ik slaap gewoon door mijn wekker heen en ik ontspoor mijn vaste bedtijd (‘’Mam, dit is echt een heel leuk programma, mag ik nog even opblijven?’’). Wat nou heimwee naar de vakantie? Geef het jezelf gewoon!