Deze week, of een van de komende weken, staan wij scholieren allemaal weer in de startblokken. Het schooljaar is net een soort eindeloze sprint, waarbij we al klagend achter een golfkarretje aan rennen. Vorig jaar pakte ik die sprint helaas niet helemaal goed aan en belandde ik in de berm. Dat moet dit jaar anders.

Stel je eens voor: een golfkarretje waarop een groep docenten zit die ons aan een hengel een diploma voorhoudt. Voor dat diploma lopen we jaar in jaar uit de longen uit ons lijf. Pogend om het golfkarretje bij te houden en het diploma niet uit het zicht te verliezen. Elk jaar krijgen we zes weken de tijd om weer op te kracht te komen om vervolgens weer verder te rennen.

Kiezen

Nu is dat rennen niet echt het probleem. Het is uitputtend, maar je weet tenminste wel waarvoor je het doet. Het zijn de verleidingen die ons de das om doen. Dat feestje, die leuke serie, die bruisende stad waar je maar al te graag geld aan uitgeeft en dus ook die bijbaan. Ik heb altijd gedacht dat ik moest kiezen tussen dat diploma en die verleidingen, maar toen ik aan het einde van het vorige schooljaar meerdere keren gevallen was en ik ergens uitgeput in de berm lag besefte ik mij pas dat er maar één manier is om niet te vallen tijdens het sprinten en dat is door minder snel te rennen.

Je hoeft niet te kiezen tussen een bloeiend sociaal leven in combinatie met drieën op je cijferlijst en een leven in de boeken met een cum laude-predicaat in het vooruitzicht. Ga voor de zeventjes én een normaal sociaal leven. Natuurlijk is dat moeilijk, want je krijgt dan al snel de neiging om gewoon stil te gaan staan en al je aandacht te schenken aan die verleidingen.

Maar geloof me: hoe heerlijk het ook lijkt om elke dag chillen in die berm met een cocktailtje, dat verhaal heeft ook een staartje. Na een paar jaar ben je achttien en is het chillen in die berm voorbij. Jij hebt geen diploma en je ouders vinden het een goed moment om je zakgeld stop te zetten. Na een paar maanden op de bank, kijkend naar foto’s van al je studerende vrienden, hebben je ouders hun medelijden verloren en schoppen je het huis uit. Jij moet op zoek naar een baan en vindt dat de Albert Heijn je enorm onderschat door je achter de kassa te zetten. Maar ja, jij koos ervoor om die berm te gaan liggen en het felbegeerde diploma dat de docenten je voorhielden uit het zicht te verliezen.

Lekker joggen

Hoe moeilijk het ook is om niet stil te gaan staan, dit is naar mijn idee wel de enige manier om tijdens de weg naar succes en geluk ook al gelukkig te zijn. Volgend jaar ga ik gewoon weer rennen voor mijn ambities, maar dan wel op een tempo waarin ik mijn carrière kan combineren met mijn sociale leven. Want dat is wat ik dit jaar heb geleerd: niet de basis voor de moleculaire wereld, maar de basis voor hét leven en dat is dat gelukkig zijn altijd voorop staat. Lekker joggen dus, zodat ik vanaf het startsein tot aan de vakantie ook kan genieten van de sprint.