Daar sta je dan: midden in je leven. Jong en ambitieus. Je weet wat je later wil worden: waarschijnlijk ga je werken bij de douane, anders word je wel voetballer. Maar terwijl je droomt en positief bent, is het in je hoofd ook een tweestrijd. Een strijd waarin twee culturen met elkaar worstelen.

Je wil doen waar je écht van droomt – naar school gaan, studeren, gelukkig worden, een gezin hebben -maar bent de strijd aan het verliezen. En dat terwijl je als puber juist je eigen identiteit aan het zoeken bent. Dat maakt het allemaal nóg veel moeilijker.

Zwartepiet, de situatie rondom Ebru Umar, het uitzwaai-evenement voor Sylvana Simons; zomaar een paar dingen die aangeven hoe actueel de discussie rondom racisme is. En ik zie de situatie vaak vanuit één kant belicht worden. Veel journalisten omschrijven een wijk zoals de mijne met begrippen als 'de sharia-driehoek', stellen mijn godsdienst in een kwaad daglicht en omschrijven mij en mijn vrienden als 'Nederturken'. En dan zijn er nog de politici met hun haatzaaiende speeches, cartoonisten die alles vernederen en beledigen dat heilig voor je is, een kleine groep die mensen met hoofddoeken met de grond gelijkmaakt, en werkgevers die iemand met dezelfde naam als ik per definitie niet aannemen.

Geen Nederlander?

En dan zijn er de mensen die beweren dat je het land uit moet, dat je hier niet hoort, behalve als je doet wat zij willen. Namelijk afgeven op je eigen cultuur, tegen je eigen heilige huisjes trappen. Zeggen dat de president van je moeders geboorteland een dictator is, afstand nemen van je godsdienst en nog meer van dat soort dingen. Het is alleen goed als je trapt tegen de cultuur van het land waar je wortels liggen. Dan word je geprezen, ben je geïntegreerd en krijg je een troon in Medialand, zodat je je verhaal overal en altijd kan roepen.

Maar wat nou als je dat niet wil? Wat nou als je wél kritiek hebt op 'de normen en waarden van Nederland', door bijvoorbeeld te zeggen dat die onlangs opgepakte journalist te ver ging, of op te merken dat een bepaald stukje van de Nederlandse cultuur racistische elementen bevat. En wat nou als je bepaalde kleding draagt, die in Nederland al jaren niet meer wordt gedragen? Dan ben je geen Nederlander. Dan moet je het land uit.

Fuck alles

Door dit soort dingen gaan jongeren zich bedenken: "Niks komt meer goed, ik ben geen Nederlander. Dus fuck jullie regels en wetten, fuck school, middelvinger maar de maatschappij en toekomst."  Hierdoor trap je niet tegen heilige huisjes, maar tegen de deuren en ramen van huizen om buit te kunnen scoren.

Daarom ga je niet meer naar school, maar ben je de hele dag buiten om fietsen te jatten en ze vervolgens voor drie tientjes door te verkopen. Je gaat geld verdienen door anderen te beroven, door te gokken. En je hopt van cel naar cel, terwijl je je tussendoor nog even ziek inhaleert in shisha lounges en coffeeshops. Je hebt geen voetbal meer in je armen, maar van die groene balletjes verstopt in je sokken, je ondergoed en de kelder. En af en toe nuttig je er zelf één, om stoned te worden en zo even alles te kunnen vergeten.

Blond en blauw

Terwijl dat juist niet is wat je moet doen. Keer de maatschappij de rug niet toe. Wapen jezelf juist met kennis en liefde. Behoud je eigen identiteit, maar doe mee met de samenleving. Hoe lastig het soms ook is. Laten we met z'n allen strijden voor positiviteit en verbinding.

Want ook wij zijn Nederland. Nederland is niet meer alleen blond en blauw, Nederland is vandaag de dag kleur. Sterk, wijs, keppeltje, divers, mens, hoofddoek, kruis, creatief. Nederland is anders. Nederland is mooi. Nederland is #SAMEN1.