Ik ben een controlfreak suprême. Heb in de zomer steevast een regenjas bij me, want je weet maar nooit, zet standaard drie wekkers voor als er eentje niet afgaat en neem altijd twee trams te vroeg voor als er eentje niet komt; dat niveau controlfreak zeg maar. En voor zo'n controlfreak is het op z'n zachtst gezegd best moeilijk om dat alles los te laten en het onbekende tegemoet te gaan.

Anouk (16) woont voor een jaar in Digby, een piepklein dorpje in Canada, waar ze een jaar high school volgt. In haar blogs doet ze verslag van al haar Canadese avonturen, het verlangen naar broodjes kaas en sorry zeggen bij alles wat je doet.

Ik heb dit jaar heel veel geleerd, maar de grootste les is toch wel dat het allemaal altijd wel weer goed komt. Ook als je niet precies weet waar de weg je brengt, kom je er toch wel aan. Letterlijk, want ik ben vaak genoeg in een auto gestapt afgelopen jaar zonder te weten waar we precies heen gingen. Maar natuurlijk ook figuurlijk, want voor ik vertrok had ik geen idee wat me hier, aan de andere kant van de oceaan te wachten stond. En nu heb ik hier een heel leven opgebouwd.

Toch was vertrekken heel erg eng, en besefte ik me maar al te goed dat ik de controle aan het verliezen was. Ik greep me vast aan het laatste beetje controle dat ik had, als een klein kind aan haar vaders jas in een drukke winkelstraat. Het inpakken van mijn koffer was één groot 'wat als'-avontuur. Wat als ik daar naar een begrafenis moet, dan heb ik daar wel kleding voor nodig. Wat als ik echt heel dringend een waszakje nodig heb, maar ze die daar niet hebben? Wat als mijn reisstekker kapot gaat en mijn extra ook? En zo belande ik met zeven reisstekkers in mijn koffer, want wat nou als ze allemaal kapot gingen en ze die daar niet verkopen.

Let it go

Dat is natuurlijk grote onzin en zes van de zeven zitten ook nog steeds in hetzelfde zakje als waarin ze hierheen gekomen zijn. Maar toch. Die zeven reisstekkers gaven me op dat moment wel de rust die ik nodig had. Ik heb me dit jaar echter wel gerealiseerd dat ook zonder al die zekerheden het uiteindelijk wel weer op z'n pootjes terecht komt. Laat het los. Chill een beetje, want je hoeft het niet allemaal zelf op te lossen, en alles hoeft niet in een keer goed te gaan. Go with the flow, want dat is zo veel leuker.