Stel, je bent een mens. Je loopt richting de veertig, hebt een paar kinderen van nog-niet-zo-oud en je drinkt elke ochtend zwarte koffie. Je bent best oké gelukkig, vindt jezelf in principe prima, hebt een man en een baan. Je bent leraar. 

Je geeft les aan klassen vol kinderen. Je doet dat al best lang, zo'n 13 jaar, en het gaat tot nu toe goed. Je directeur geeft je altijd positief commentaar, en je collega's vinden je ook wel leuk. Je gebruikt ieder jaar dezelfde powerpoints, lekker gestructureerd, en kijkt altijd snel de toetsen na. 

Soms zijn de leerlingen wat minder oké. Dan praten ze de hele les, giechelen ze tussendoor en luisteren ze niet naar je uitleg. "Ach, het zijn pubers" denk je dan, want dat zijn ze ook. Pubers, ja. 

Als ze echt vervelend worden, word je gewoon een beetje boos. Dan stuur je er een paar naar buiten, zet je ze stil aan het werk en dan moeten ze het verder zelf maar zien. Als ze het van jou niet willen leren, dan zoeken ze het zelf maar uit. 

Terrorklas

Maar dan komt er een klas waarbij dat niet werkt. Dan sta je voor een groep met tweeëntwintig leerlingen die hun mond nooit houden, die hun werk nooit maken, die de les altijd blijven verstoren. Ze gooien met potloden, lopen los door de klas en eten chocola in het zicht. 

Ze zingen liedjes en verscheuren hun lespapiertjes in kleine stukken. Ze horen niet eens wat je zegt. 

Stel, je geeft die klas vier uur per week les. Je blijft lief in je hoofd, bedenkt dat het pubers zijn, dat het later wel goedkomt, dat ze het ooit nog wel leren. Je trekt het je niet persoonlijk aan, weet dat het aan hun kuddegedrag ligt en niet aan jouw capaciteiten. 

Je verzint nieuwe dingen om de cirkel te doorbreken, zet ze in andere groepjes, laat ze leuke opdrachten met computers maken. Maar niets werkt. Ze blijven vervelend. 

Dan vind je troost in je thuis en probeer je het 's middags te vergeten. Dan kook je voor je man en lees je leuke boeken. Dan vertel je jezelf dat het niet aan jou ligt. 

Whatsappgroep

Maar wat je niet weet, is dat de leerlingen stiekem een whatsappgroep gemaakt hebben, met als titel jouw naam met een geweer ernaast. Dat ze je tegen elkaar uitschelden voor hoer, zeggen dat je beter niet kon bestaan en dat je een lelijke trol bent. 

Dat ze grapjes maken over je figuur, dat ze dingen verzinnen over hoe je moeder er wel niet uit moet hebben gezien, en wat voor rare dingen jij allemaal doet in je vrije tijd. 

Wat je niet weet, is dat de leerlingen die zelf door je les heen praten straks gaan klagen bij de conrector. Dat ze met zijn allen een plannetje beramen om je na je prima leventje van dertien jaar lang te laten ontslaan. Dat ze, hoewel ze zelf geen zin hebben hun best te doen, jou de schuld geven van al hun onvoldoendes. 

Wat je niet weet, is dat leerlingen van de middelbare school echt mónsters zijn. Dat je geen kudde onschuldige pubers, maar bloeddorstige wolven voor je hebt. 

Wat zíj niet weten, dat jij ook maar een mens bent.