Veel mensen hebben absoluut geen idee hoe het traject van een transgender er eigenlijk uitziet. Ook al is het voor iedereen anders en wil niet iedereen hetzelfde, het is voor iedereen een lang en moeizaam traject. Ik krijg vaak dezelfde vragen. "Heb je al hormonen dan?" "Maar krijg je dan ook een baard enzo?" "Hoelang moet je die hormonen dan nemen?" "Krijg je ook een penis?"

In dit blog ga ik het allemaal uitleggen.

Daniel (16) is transgender. Hij wil graag een medische transitie ondergaan, en heeft daar momenteel gesprekken over. Op Scholieren.com vertelt hij in een reeks gastblogs over hoe het is om genderdysforie te hebben.

Je hebt twijfels over je geslacht, of je weet het zeker: ik ben trans. Wat doe je dan? De route die het meest genomen wordt, is een verwijzing naar de VU aanvragen. Bij de VU helpen en behandelen ze transgenders. Er zijn ook andere manieren om je traject te volgen, maar aangezien ik en een groot deel van de transgenders bij de VU lopen, zal ik het daarover hebben.

Het begint met een wachtlijst, die wisselt van lengte. Ik heb zelf vijf maanden moeten wachten op mijn intake. Dan krijg je een intake, die wordt gevolgd door een diagnostiek. In deze diagnostiek gaan ze kijken of er wel echt genderdysforie (een fancy woord voor het gevoel dat je niet bij je aangeboren lichaam hoort) speelt. Aan het einde van deze diagnostiek heb je een eindgesprek, waar je samen met je aangewezen psycholoog gaat bekijken hoe het nu verder moet.

Puberteitsremmers

Misschien heb je geen genderdysforie en ligt het aan wat anders: dan verwijzen ze je door naar een andere plek waar je beter terechtkunt. In een groot deel van de gevallen ben je inderdaad trans, en dan gaan ze met je bepalen wat jij met je lichaam wilt, om je zo goed mogelijk te helpen. Dat gaat meestal in deze volgorde: pubertijdsremmers, cross-sex hormonen, operaties.

Puberteitsremmers zijn er om de hormonen in je lichaam stop te zetten. Als je jonger bent dan 17 moet je deze vaak langer nemen, boven de 17 is het minimum 3 maanden. Dit doen ze zodat de overstap geleidelijker en gezonder gaat. Hierna is je lichaam is hormoonvrij. Je wilt dan graag de hormonen van het andere geslacht. Ook hier moet je groen licht voor krijgen. Heb je dit, dan kun je je eerste afspraak maken om ze te laten zetten.

Je hebt twee soorten hormonen: testosteron en oestrogeen. Testosteron is voor de mannen, dit geeft je baardgroei, een lagere stem, een andere lichaamsbouw, etc. Oestrogeen is voor de vrouwen, deze hormonen geven je lichaam een zachtere uitstraling, en er zal borstgroei zijn.

Operaties

Na de hormonen krijg je de kans om operaties te ondergaan. Hier moet je minimaal 18 voor zijn. Voor de mannen is er de borstoperatie, waar ze je borstkas plat maken. Ook is er een operatie om je baarmoeder weg te halen. Voor de onderkant heb je als man twee opties qua operaties. Phalloplastiek en medioplastiek.

Bij de phallo halen ze de huid uit je onderarm om een penis mee te maken, en bij medioplastiek groeien ze de clitoris uit tot een mini penis. Niet iedereen wil de geslachtsoperatie, omdat hier nog veel complicaties aan verbonden zijn. Dat iemand deze operatie niet wil maakt ze niet minder trans, en ook niet minder man. Voor de transvrouwen is er ook een geslachtsoperatie, en die is al wat verder ontwikkeld. Ze kunnen de vagina dan ook bijna helemaal namaken, met gebruik van de huid van de penis.

Hele leven

Na de operaties is iemand meestal klaar met het traject. Als je geen operaties wil ondergaan is dat natuurlijk al eerder zo. Maar toch ben je nooit trans-af, want je moet de hormonen voor de rest van je leven blijven nemen. In Nederland wordt dat gelukkig vergoed, zodat je alleen je eigen risico moet betalen.

Ken je iemand die transgender is? Geef ze dan even een klopje op de rug; ze verdienen het. Want die vele keren op en neer naar Amsterdam, de bloedtesten, prikken, psychologen die alles uit je trekken en je van top tot teen onderzoeken, de operaties, de kritiek waar ze mee te maken krijgen ("weet je het echt zeker?" "Wat als je spijt krijgt?" "Maar je zult nooit echt man/vrouw zijn"), vergt ontzettend veel energie.