Vroeger – ongeveer vijf jaar geleden – stond ik elke zaterdagochtend als een die hard voetbalfan met een grote glimlach tussen de palen om alle ballen tegen te houden (althans, dat probeerde ik). Doordeweeks fietste ik braaf twee keer (in het donker en soms terwijl het regende!) naar ‘mijn clubje’ om twee uur lang te zweten. Dat was dus vroeger. Verleden tijd.

Ik ontmoette namelijk mijn nieuwe liefde: eten. Maar dat is andere koek (ha, grappig!).

Maandelijkse vechtpartij

Natuurlijk stopte ik niet alleen met voetballen doordat ik mijn nieuwe liefde leerde kennen. Nee, ik werd sowieso minder verliefd op die sport. Een uur lang gloeiden de ogen van de trainers van haat, de ouders van teamgenoten produceerden meer geluid dan mijn oren aan konden en diezelfde ouders waren (soms) ook nog grensrechters (lekker eerlijk!). Maar, het allerergste vond ik het feit dat er maandelijks een vechtpartij was. Helaas was dat iets wat ook bij voetbal hoorde.

En dan heb je nog die voetbalfans. Als je bij de E'tjes voetbalt valt het allemaal nog mee, maar hoe verder je komt, hoe agressiever ze worden. Ik heb het dan niet over ouders die aan de zijkant staan te gillen, ik heb het vooral over hooligans.

Bedreigingen en vernielingen

De hooligans die racistische onzin uitkramen, dingen vernielen (Rome bijvoorbeeld), vuurwerk in stadions gooien, met de politie op de vuist gaan en meer van dat soort dingen. Dit weekend kon er weer iets aan dat lijstje toegevoegd worden: tijdens de wedstrijd van Ajax tegen Feyenoord werd er een pop die Feyenoord-keeper Vermeer moest voorstellen 'opgehangen'. En wat dacht je van voetballer Marko Vejinovic, die thuis werd bedreigd door voetbalsupporters? En dit gebeurt niet alleen bij landelijke wedstrijden, geloof me. Ook op lokaal niveau worden scheidsrechters doodgetrapt en gaan voetballers met elkaar op de vuist.

Dit soort dingen zorgen ervoor dat ik niet meer met plezier voetbal en ook niet meer naar een voetbalwedstrijd ga kijken. Ik weet nog dat ik een aantal jaar geleden voor de eerste keer in een stadion zat. ADO Den Haag speelde toen tegen VVV Venlo. Het geluid dat daar geproduceerd werd en de sfeer die daar hing, waren niet normaal. Twee verschillende groepen hooligans tegenover elkaar zorgde voor een grimmige stemming. Bij dat ene stadionbezoek bleef het dus ook.

Respect en verbroedering

Begrijp me niet verkeerd: het is hartstikke fijn dat voetbalfans vol overtuiging achter hun club staan. Maar zou het niet veel fijner zijn als we die voetballiefde met z'n allen zouden kunnen delen? Zonder vechten, zonder scheld- en dreigpartijen en zonder vernielingen. Maar dan wel mét een gezellig biertje in de kantine, positieve spreek- en zangkoren in het stadion, en spandoeken met aanmoedigende leuzen. Want met een beetje respect kan sport toch juist hartstikke verbroederend werken?