Onzekerheid in de sportschool
Een unicum voor mij: sinds 2016 heb ik een sportschoolabonnement. Als je naar rechts kijkt, zie je in mijn bio staan dat ik dat soort gebouwen liever vermijd. Maar omdat mijn zorgverzekering een deel vergoedt en ik pas in maart het abonnement hoef te betalen, ben ik er toch maar voor gegaan.
De reden dat ik een sportschool liever vermijd zijn niet alleen de vunzige oude mannetjes bij de douches, het bezwete bankje van een fitnessapparaat of de onherbergzame stank van m'n medesporters. Nee. De voornaamste reden is dat ik onzeker ben, erg onzeker.
Op het moment ben ik een zak met botten, met een BMI dat aangeeft dat ik ondergewicht heb. Ruimte om genoeg te vreten toch? Inderdaad, ik eet de hele dag door maar al jaren lukt het me niet om aan te komen. Naast het ontbreken van echte spiermassa, mis ik ook voldoende beweging. Voldoende beweging zou ervoor moeten zorgen dat ik aankom. Maar ik heb altijd in een vicieuze cirkel gezeten: ik wil naar een sportschool om proberen aan te komen, maar omdat ik onzeker ben durf ik niet te gaan. Tot dit jaar.
Eerste bezoek
Direct na m'n schoolexamen literatuur bezoek ik de sportschool. Aan de ene kant sta ik te popelen om te beginnen, aan de andere kant weet ik niet wat er achter de deur op me wacht. Het is immers vrijdagmiddag twee uur, zo druk zal het toch niet zijn? Binnen word ik vriendelijk begroet door de receptioniste die nog 'ns haarfijn uitlegt hoe het hier werkt. Na haar uitleg ga ik op zoek naar de kleedkamers.
De kleedkamer is niet meer dan een open ruimte zonder enige privacy. Er is één doucheruimte, maar die ziet er niet echt uitnodigend uit. Intussen staat er een schoonmaakvrouwtje rustig stof te zuigen. Omkleden met haar in de buurt durf ik niet, dus ik heb rustig gewacht totdat zij de ruimte verlaat.
Sportruimte
Eenmaal omgekleed betreed ik de sportruimte. Bij de fietsen en de hardloopbanden is bijna niemand, verderop bij het fitnessapparatuur zijn maar één of twee mensen. Zo erg lijkt het niet. Maar dan om de hoek, bij de krachttrainingen staat een groepje jonge en flink gespierde mannen met hun vriendinnen. M'n zelfvertrouwen zinkt me in de sportschoenen. Ik voel de intimiderende blikken branden terwijl ik daar middenin de ruimte sta. Snel ga ik de hoek weer om, om de hardloopband maar eerst uit te proberen.
Na een tijdje heb ik weer wat zelfvertrouwen gewonnen en zet ik mijn ontdekkingstocht voort bij andere soorten apparatuur. Dat gaat goed, tot aan het einde van m'n trainingssessie, als een van de jongens met zijn vriendin het apparaat naast me begint te gebruiken. Terwijl ik twintig kilo aan het 'arm curlen' ben, doet hij rustig ruim het dubbele. Z'n kauwgomkauwende aanhangsel kijkt mij ondertussen neerbuigend aan. De zenuwen krijgen de overhand en ik loop weg naar een ander apparaat. De fiets, dat doe ik toch al wel elke dag.
Gewoon doen
Met een tweezijdig gevoel verlaat ik het pand. Enerzijds was ik blij dat ik voor het eerst naar de sportschool ben geweest, anderzijds heeft het m'n zekerheid niet veel goeds gedaan. Misschien groeit dat wel als ik gewoon blijf gaan, immers ben ik die €200 toch kwijt. Ik heb wel voor grotere uitdagingen gestaan en ik ga me niet nog 'ns laten intimideren door zo'n trut van een kauwgomkauwer. Gewoon doen Wayne, je kunt het.
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
J.
J.
je bent zeker bij basic ofzo, die grote zaken hebben altijd van die mensen die denken dat ze god zijn. ik zit bij een prive fitness voor 23 eu de maand maar alle mensen daar zijn erg aardig ook al zijn het van die spierbundels. maar ik ga er ook gewoon bij zitten en zit met ze te lachen. misschien omdat ik zelf ook aardig wat kilo's kan weg drukken, heb ik respect verdiend. maar over al zijn het hele aardige mensen. dus zoek gewoon een betere sportschool of praat is met ze. een hele goeien is als je mensen vraagt je te spotten. dan heb je gelijk een band.
8 jaar geleden
AntwoordenM.
M.
Ik zou sowieso niet naar Basic Fit of een andere grote sportschool gaan. Ik zit zelf bij een privé sportschool met wat meer aandacht. Daar lopen coaches rond die toch opvallend vaak mensen tips moeten geven omdat ze dingen fout doen. Sommige mensen staan verkeerd, of bewegen hun armen in een verkeerde hoek. Stel dat je een jaar lang naar Basic Fit gaat en je arm in de verkeerde hoek houd bij het trainen, of eigenlijk net iets te zwaar tilt. Je kan er ernstige blessures van krijgen of er later last van krijgen.
Er zijn in veel privé sportscholen geen mensen die je met intimiderende blikken aanstaren. Mensen komen met een reden, ze komen met hun doel. Met hun trainer die hun de eerste paar weken uitleg gaf bij de verschillende apparaten, hebben ze besproken waar ze onzeker over zijn, of welke spieren ze graag willen trainen. Met hun schema op zak komen ze 3 keer in de week. De echt sterke kerels, met spieren groter dan mijn hoofd, hebben hun eigen plek met van die reusachtige gewichten etc.
Ik vind het leuk dat ik elke maandag woensdag en zaterdag ochtend wordt begroet door de baliemedewerker. En het is fascinerend om te zien hoe mensen elkaar helpen, en hoe wildvreemden een praatje maken omdat ze moeten wachten op een beenspiertrainer. Ik schaamde me eerst ook als ik mijn armen trainde met een apparaat op 10kg, terwijl een jongen naast me rustig 60kg deed. Maar hij was helemaal in zichzelf. Ik zou verwachten dat hij me ging uitlachen of zo, maar nee, later toen ik hem tegen kwam bij spinning vertelde hij dat hij trainde voor een of andere wedstrijd volgend jaar. Hij is zelf ook met 10kg begonnen.
8 jaar geleden
Antwoorden