Kerst betekende voor mij altijd heel veel eten, verplichte familiebezoekjes die stiekem best leuk waren, “All you need is love” kijken en ananas bavarois eten. Dit jaar was dat compleet anders, op het vele eten na dan misschien.

Anouk (16) woont voor een jaar in Digby, een piepklein dorpje in Canada, waar ze een jaar high school volgt. In haar blogs doet ze verslag van al haar Canadese avonturen, het verlangen naar broodjes kaas en sorry zeggen bij alles wat je doet.

Ik had verwacht dat mijn Canadese kerst gepaard zou gaan met sneeuw, maar dat was helaas niet het geval. Een Canadese kerst, of althans, die binnen mijn gastgezin, gaat voornamelijk om de cadeaus. Ik denk dat Jezus zich om zou draaien in zijn kribbe als hij de hoeveelheid snoep, inpakpapier en bovenal prullaria zou zien.

Niet hetzelfde

Desondanks dat ben ik deze kerst wel naar de kerk geweest en geloof me, Anouk in een kerk, dat gebeurt praktisch nooit. Het was eigenlijk best mooi en ik heb ook zeker een onvergetelijke kerst gehad, maar het voelde simpelweg niet als kerst.

Nou moet ik zeggen dat ik normaal gesproken niet eens zo heel veel met kerst heb. Ja, ik vind het heerlijk om de hele dag in de keuken te staan, maar daar heb ik geen kerst voor nodig. Toch had ik deze kerstperiode best een beetje heimwee en miste ik thuis toch echt wel meer dan op andere momenten. Als ik het telefoonnummer van Robert ten Brink had gehad, had ik 'm waarschijnlijk opgebeld om even langs Digby te komen.

Tradities

Ik denk dat het komt doordat kerst een tijd is van tradities. Tradities die al jaren zo gaan. Met dezelfde mensen, aan dezelfde tafel, met dezelfde maaltijd. Het voelt dan gewoon raar om daar als 'vreemde' tussen te zitten. Natuurlijk ben ik ondertussen al lang geen vreemde meer, maar toch.

Kerst is voor je familie en als je niet bij je eigen familie kunt zijn voelt dat gewoon een beetje gek. Aan de andere kant: Kerst vier je dus elk jaar hetzelfde. Dat betekent dat ik over pak 'm beet 350 dagen gewoon weer bij mijn oma thuis aan de kalkoen met rode saus zit en dat ik gewoon weer samen met mijn moeder mee kan janken met all you need is love. Dat een keertje missen is eigenlijk helemaal niet zo erg; zo'n drama is het nou ook weer niet. Ik denk dat Robert me gewoon op het vliegveld had laten staan.