De Syrische Nader (18) is nu vier maanden in Nederland. Hij heeft nog geen verblijfsvergunning. Dat dit vervelend is voor hem behoeft geen uitleg: hij heeft tenslotte geen duidelijkheid of hij in Nederland mag blijven én hij mag niet werken.
 

Nieuw: een korte interviewreeks met jonge vluchtelingen. Blogger Oscar interviewde drie jongens op een dependance van ISK (Internationale Schakelklassen) voor vluchtelingen van 18 jaar of jonger. 

Nader gaat namelijk wel naar school. Vluchtelingen hebben gewoon leerplicht net als jij en ik. Op school krijgen ze onder meer les in drama, rekenen, Nederlands, maar ook hoe je jezelf verzorgt. De jongens wonen met zijn vieren op één kamer in het Asielzoekerscentrum, dus ze zien elkaar dag en nacht.

Warming up

Wanneer  de leerlingen ’s ochtends in de schemer van het AZC naar school wandelen flitst er iets voorbij. Iedere ochtend weer. Het is Nader. Hij ziet de afstand als een warming-up voor de rest van de weg en loopt daarom een stuk harder dan de rest. Het moge duidelijk zijn dat Nader vol ambitie zit. (En dat zeg ik niet omdat ik een leuk stukje over hem mag schrijven.) Die prestatiehonger wordt verder duidelijk als hij in goed verstaanbaar Nederlands antwoord geeft op mijn vragen. "Als ik iets niet begrijp schrijf ik het op en kijk ik later op google. Ik praat ook liever in het Nederlands omdat dat het leerproces versnelt", legt hij uit als ik met verbazing reageer op zijn Nederlandse antwoord.

De Nederlandse taal is vooral beroemd om de meest lelijke en erg onuitspreekbare G-klank. Nader lacht als ik deze typisch Hollandse geluidverminking aan de kaart stel. "Ruustaaaaagggg", imiteert hij Hagenees en (uiteraard) voetballer Tommie Beugelsdijk. Nadat een leraar met het filmpje kwam, ging het onvervalste Haags als een lopend vuurtje door de school. En nu, bij het minste of geringste: "Ruustaaaaagggg".

Gekortwiekte paradijsvogel

Terug naar het leven van Nader. Dat hij  werkloos is lijkt hem niet zoveel te boeien. Hij is voetballoos, dat doet meer pijn. Door zijn vluchtelingenstatus kan hij zich niet inschrijven bij een club. Als een gekortwiekte paradijsvogel, als een vastgeketende leeuw praat Nader over voetbal. "Ik wil profvoetballer worden. Ik zou niet voetballen voor geld en aandacht. Het is voor mij een passie. Niets liever dan op het veld staan."

"Wanneer ik hardop zeg dat ik prof wil worden, herinneren mensen me er vaak aan dat ik ‘al 18’ ben. Tja, vergeet niet dat Ronaldo een hartaandoening had, en Messi van zijn groeistoornis een wapen maakte. Never Give Up."

Eens een Koerd...

Ook al heeft Nader een ijzersterk ambitie, helaas verloopt niet alles zo soepel. Nader is een Koerd, en valt daardoor soms buiten de boot. Koerden worden in 'zijn' Syrië behandeld als tweederangsburgers, en ook hier op school in Utrecht wordt hij soms niet voor vol aangezien door zijn klasgenoten. Ook al zijn de jongens allemaal gevlucht en bindt dat ze, wanneer er een relletje is maakt het opeens uit dat hij geen volbloed Syriër is.

Misschien is het maar beter dat de sport Naders leven in z’n greep houdt: met je blik op de bal heb je geen oog voor de wereld om je heen.