Momenteel droom ik ervan om later mijn centjes te verdienen met het schrijven van stukjes. Vroeger was dat anders. Eerst droomde ik van een leven als profvoetballer. Al heel snel werd duidelijk dat dat ‘m niet zou worden. Niet lang daarna zette ik mijn zinnen op het romantische bestaan van een muzikant, maar al na een halfjaar hing ik mijn gitaar aan de wilgen. Tot meer dan vijf jaar later. Tot nu.

Na 15 jaar school knijpt Oscar ertussenuit: hij neemt een tussenjaar. Tijd genoeg om ein-de-lijk te doen wat hij wil en flink wat van zijn bucketlist af te strepen. Al zijn belevenissen deelt hij in deze reeks op Scholieren.com.

Waarom pakte ik mijn gitaar weer op? Het had niets te maken met een John Mayer die de vrouwen aaneen rijgt, terwijl hij bakken met geld verdient. Ik maak me geen illusies: ik ben gewoon verliefd op muziek. Dus waarom niet zelf proberen mooie muziek te maken?

Youtube-les

Een goede vriend wiens muzikale carrière net zo kort was als de mijne gaf mij zijn gitaar. Na een flinke onderhoudsbeurt waarin het instrument voorzien werd van nieuwe lak en snaren kon het spelen beginnen. Om te voorkomen dat ook dit muzikale instrument zou stranden besloot ik af te wijken van het traditionele leertraject. Ditmaal geen les, maar leren spelen anno 2015: via Youtube.

Wat vlug zoekwerk leert ons dat Het is een Nacht van Guus Meeuwis slechts vier verschillende akkoorden kent. Ideaal om mee te beginnen. Al snel loop ik tegen wat moeilijkheden aan. In tegenstelling tot mijn vroegere lerares wacht mijn Youtube-docent niet tot ik de juiste greep heb gevonden. Tenzij ik op pauze druk dan. Ook neemt hij geen tijd voor vragen die mij al klooiende te binnen schieten.

Veel geduld

Na heel veel geklooi ken ik de vier akkoorden uit mijn hoofd en kan ik ze in juiste volgorde aanslaan. Toch kan ik het liedje nog lang niet feilloos spelen, want tussen de akkoorden zit steeds een halve minuut tijd. Enorm frustrerend voor iemand zonder geduld. Gitaarspelen gaat niet over een nacht ijs.

Geduld is in deze dus echt een schone zaak. Als je geen ervaring hebt met spelen zal je het niet in één keer lukken, en waarschijnlijk ook niet binnen twee of drie keer. Zelf kan ik het liedje nog steeds niet fatsoenlijk spelen, al lijkt het elke dag iets meer op Guus’ versie. Om af te sluiten met 'n mooie spreuk: al klooiend leert men.

Voor wie op eenzelfde manier in aanraking willen komen met muziek, hierbij het filmpje dat ik gebruikte voor het leren van Het is een Nacht. Succes!