Sandra (15) is onlangs verhuisd naar een zolderkamer in een soort van megavilla. Ze ontwaakt onder een blote ochtendzon, want de gordijnen liggen in de was. Er hing namelijk duizend kilo kattenvacht in van de viervoeter van de vorige bewoners. Juk. Ik krijg een rondleiding door haar kamer.

Nieuw: de kamerreeks. Huisfotograaf Sophie gaat langs een handvol scholieren om een kijkje te nemen in de keuke- eh, kamer. Wat zegt een slaapkamer over iemand?

Muziek
Sandra's kamer is tamelijk leeg (verhuizing, wat wil je dan), maar toch is-‘ie bijna af. De muren zijn in een kleur geverfd die ik niet kan plaatsen, de balken aan het plafond zijn rood. De kledingkast van spiegelglas is zo’n drie tot vier meter lang en verruimt haar studio. Als je binnenkomt, bevindt zich aan de rechterkant een standaard met bladmuziek en een zwartrode gitaar. “Muziek maken is het allerliefst wat ik doe.” Ze is een jonge singer-songwriter, fan van Nielson en Valentina Eli en speelt op kleine festivalletjes in de buurt. “Afgelopen zomer speelde ik op de Vierdaagse feesten, én… was ik op Radio024”, voegt ze er lachend aan toe. Helaas is school een full time-baan, waardoor ze tijdens lesweken weinig tijd over heeft voor haar hobby.

Schoolboekensorteersysteem
Terwijl ik me in een onaangename houding op de grond wurm om haar schoolboekensorteersysteem (vet handig) op de foto te zetten, vraag ik haar naar haar opsta-ritueel. “Mijn telefoon is mijn wekker. Als ik wakker word, zoek ik een leuk muziekje op dat bij mijn stemming past en dan stap ik gewoon mijn bed uit.”

De NaSK-poster van twee jaar terug
Is er ook iets wat je al láng had moeten weggooien, maar zelfs tijdens de verhuizing niet over je hart kon verkrijgen om de deur uit te doen? “Ja!” roept Sandra meteen. Ze huppelt naar de spiegelkast en trekt er een opgerolde NaSK-poster in een ander opgerold A3’tje van twee jaar terug uit. “Aan dit ding heb ik samen met een vriendin zes uur gewerkt. Zes. Uur!” Sandra schudt met het papier, zodat het open gaat. “Ik vind het zonde om het weg te gooien.” Ze positioneert ‘m voor haar hoofd. Iets met suikerbiet. Meer snap ik er als alfa niet van.

Zoldervoordelen
Om haar kamer te bereiken, is een goede conditie vereist. Er gaan drie trappen aan vooraf, wat gebuk onder vier waslijnen en een spiegel die gekke bekken uitlokt (kaakspiertraining for the win). Ik vraag haar naar een voordeel van de zolder, doelend op de regen die poëtisch neerknalt op de dakpannen. “De opbergruimte is enorm.” Een beetje teleurgesteld met haar antwoord hint ik naar miezerig herfstweer. “Oh, de regen,” begint ze, “meestal is die er als ik slaap.” Oh. “Maar! Die opbergruimte dus, ik heb die enorme kast daar, om me te verschuilen als de oorlog komt.”

Voordat de grootste gele ster van het heelal achter de horizon verdwijnt, krijg ik een privéconcert. Sandra zingt een zelfgeschreven nummer in het Nederlands. Na afloop klap ik hard, zeg gedag en vertrek naar het station. Op naar kamer nummer twee.