Ik ben opgegroeid in een gezin waar zijn wie je bent, houden van wie je houdt de normaalste zaak van de wereld is. Ik ben grootgebracht in een land dat als eerste het homohuwelijk invoerde. Ik ben volwassen geworden op een school met pro-homoposters op de muren, en waar je hooguit het gerucht dat je lesbisch bent eens in de zoveel tijd moest bevestigen, voor die paar die het weer vergeten waren.

En toch heb ik me nooit écht deel van de rest gevoeld.

'Iets' missen

Om heel eerlijk te zijn heb ik het heel lang niet eens erg opgemerkt. De puberteit is voor iedereen lastig, toch? En ook iedere puber voelt zich wel eens eenzaam en heeft het gevoel dat hij over bepaalde dingen met niemand kan praten.

Maar toch is het best vervelend dat, terwijl je vriendinnen langzaam maar zeker met z’n allen achter de jongens aan gaan lopen, jij moet toegeven dat je daar niets voor voelt. Je probeert het wel, heus, maar het werkt niet. Je moet aan jezelf toegeven dat je anders bent. Nog erger: uiteindelijk moet dat ook aan de rest. En dat terwijl je nu niets liever wilt dan normaal zijn.

Punt is dat het niet helpt als iedereen het weet. Natuurlijk, mensen vertellen je dat het niets verandert, dat het niet erg is. Maar er is wel iets anders: dat ben jij. Je kunt nog steeds niet meedoen met je vrienden, die enkel oog hebben voor het andere geslacht. En als er een regenboogvlag of gaybar gespot wordt, ben je de eerste die het hoort. Vraag je vervolgens of ze meekomen, dan rennen ze gillend weg.

Homoprobleem

Het is ook niet alsof 'de hetero’s' er wat aan kunnen doen. Het feit is en blijft dat we een niet al te grote minderheid zijn, en dat niet-hetero zijn daardoor tóch opvallend is, hoeveel tolerantie en gelijkheid we ook prediken.

Maar het is en blijft wel een probleem. Een coming out is nou eenmaal meer dan besluiten dat je homo bent en dat met de hele wereld delen. Het is een probleem dat de homogemeenschap juist op zou moeten pakken.

Samen anders

En waarom zouden we dat als scholieren niet zelf kunnen? Natuurlijk, je hebt initiatieven als jong&out, maar voor hun activiteiten moet vaak nog een stuk gereisd worden, wat een behoorlijke drempel oplevert. Maar Gay Straight Alliance’s (een groep leerlingen en docenten die willen dat hun school veilig is voor iedereen) op scholen zouden de perfecte oplossing kunnen zijn. Natuurlijk, die bestaan al, maar lang niet iedere school heeft er een. Terwijl het juist dé manier zou kunnen zijn om LGBT-jongeren samen te brengen.

Want als je samen anders bent, dan hoor je er op dat moment in ieder geval helemaal bij.