Misschien wordt dit niet de meest aardige column ooit geschreven.

Dat weet ik eigenlijk wel zeker, aangezien deze column zal gaan over mijn maatschappijlerares van vorig jaar. Deze lerares, of beter gezegd: vrouw die twee uur per week wanhopige pogingen verrichtte om aandacht te krijgen, is redelijk snel over haar toeren. Omdat ze vindt dat ze goed les kan geven. En ze de enige is met deze mening.

Behulpzaam als onze klas was, hebben we aardig veel bijdragen geleverd om woedeuitbarstingen van haar kant te laten opkomen.

Bananen, polonaises en boerderijdieren

Zo was er het moment dat ze vertelde dat ze bananen vreselijk vond. Spontaan werd elke les ergens in het lokaal een banaan (of drie/vier) verstopt. Goed voor zo'n 60 woedeuitbarstingen.
Interessante dingen vertellen kon ze niet. Gemiddeld werd er één opdrachtje per les besproken aangezien de rest van de klas té druk bezig was met belangrijkere dingen: huiswerk voor andere vakken maken, bananen verstoppen, bananen eten, propjes gooien, muziek luisteren, de polonaise lopen, bellen of smsen, het geluid van een pauw (plus overige kinderboerderijdieren) imiteren en brandalarmsirene's nadoen. Ook alweer goed voor zo'n 50 dodelijke blikken en 45 woedeuitbarstingen.

Commissie van verzuim en onregelmatigheden

De vaakst gehoorde zin tijdens die lessen: 'Hou op! Ophouden! Anders stap ik naar de commissie van verzuim en onregelmatigheden!' Een commissie die alleen nog bestaat omdat er één docente op onze school is die daar zeer regelmatig klaagt. Juist: onze geliefde maatschappijdocente.

Vreugdedansje om 'zittenblijvers'

De keer dat we besloten allemaal massaal goed mee te doen was ze binnen vijf minuten door haar lesstof heen. De keer dat haar les door iemand anders opgevangen werd staat bij ons nog steeds bekend als 'verreweg de beste les maatschappijleer ooit'. Nu kunnen jullie je natuurlijk voorstellen hoe blij ze geweest moet zijn toen ze aan het einde van vorige jaar hoorde dat de 5 grootste druktemakers zouden blijven zitten. Ik ben er van overtuigd dat ze een vreugdedansje gemaakt heeft!

Dus waarde lezer, ik heb een tip: Word nooit maatschappijleerdocent. Tenzij je wél kan lesgeven.