*SHIT NEE, SOMEONE HELP ME OUT IK MOET NOG ZO VEEL DINGEN DOEN EN IK HEB GEEN TIJD OM TE PLANNEN EN GEEN TIJD OM TE ETEN EN GEEN TIJD OM TE ZINGEN EN TE LEVEN EN SWEET JESUS WAAROM HEB IK DE AFGELOPEN MAANDEN ALLES UITGESTELD* 

Ik heb de afgelopen weken nogal last gehad van psychische spanningen (de letterlijke definitie van stress). Mijn toetsweek verliep rampzalig, en ik wil iedereen die houdt van uitstellen daarom even heel hard waarschuwen door je een kijkje te gunnen in mijn stressvolle bestaan.

2 Maanden voor de toetsweek

Oké, ik moet toegeven dat ik aan het begin van elk schooljaar, mijn vakantie-mood nog heel intens voel. De eerste maanden van dit schooljaar deed ik alles wat ik moest doen, zolang het maar niet met school te maken had. En als het wél met school te maken had, hield ik het niet lang vol. Zoals je merkt: ik hou heel erg van uitstellen.

2 weken voor de toetsweek

Na weken en maanden niks doen voor school kwam de toetsweek in zicht. Zie ginds komt de toetsweek uit schoolland weer aan. Hij brengt ons examentoetsen, ik zie ze -in mijn agenda- al staan. Net zoals de aankomst van de Sint dit jaar, was de aankomst van mijn toetsweek best heftig. Want. Ik. Wist. Echt. Niks. Echt niks. Ik wist niet eens waar het hoofdstuk dat we momenteel met geschiedenis behandelen over ging. Laat staan wiskunde. Maar ik bleef rustig. Totdat...

2 dagen voor de toetsweek

2 DAGEN voor de toetsweek: daar liepen mijn psychische spanningen extreem hoog op. IK HAD STRESS, ALLEEN MAAR STRESS. Ik heb zowat al mijn neven, nichten, ooms, tantes, opa's, buurmannen - en ieder ander persoon die ooit zijn diploma heeft gehaald - opgebeld met de vraag "HOE KAN IK ER LAST MINUTE TOCH NOG IETS VAN MAKEN?" Na het verzamelen van de tips kon ik gelijk aan de slag. Van bio naar wiskunde, van wiskunde naar Engels, van Engels naar aardrijkskunde en van aardrijkskunde weer naar bio. 

2 uur voor mijn eerste toets

De hele nacht ben ik opgebleven om al die hoofdstukken in mijn hersenen te proppen. Lang leve de energiedrank. Jeeeetje, wat zat mijn hoofd vol. Propvol van het inhalen van het hele schooljaar tot nu toe. In TWEE dagen. Het leven met een psychisch uitstelprobleem is zuur, heel zuur. 

2 dagen na de toetsweek

Eeeeeeindelijk was mijn toetsweek voorbij. Het was maar één week, maar voelde als 6 eeuwig durende maanden. Nachten zonder slaap, dagen niet geleefd, verstokt van alle sociale contacten.
Maar mijn rapport is alsnog dramatisch. En dus moet ik aan de herkansingen.

Hiephoi, ik zit nu dus nog steeds in de boeken. Leren, stampen, proppen.
Leerden we op school maar hoe je van je uitstelgedrag afkomt. Want Lisette + Uitstel-levensstijl + School = Een uiterst slechte combinatie.