Ik ben pionier tegen wil en dank. Nu op vrije voeten, maar jarenlang een wereldburger in ballingschap. Als klein manneke reisde ik, vergezeld door ouders en broerlief, de wereld rond. Exotische eilanden als Barbados, Aruba en Gran Canaria deden mij niks. Wereldsteden New York en Praag evenmin.

Terwijl de rest van het gezin de Grand Canyon van boven bewonderde, sliep ik als een roos in de helikopter. Net zoals ik dat deed tijdens ons bezoek aan Mount Rushmore. Ik lapte grootheden als Elvis en James Dean aan mijn laars toen ik schoorvoetend over de wereldberoemde Walk of Fame liep. Zelfs het episch centrum van de romantiek liet mij volkomen koud, from Paris Without Love moet de ansichtkaart destijds geschreeuwd hebben.

Elke kans die mijn ouders kregen om op het vliegtuig te stappen grepen zij met beide handen aan. Ik heb het nooit begrepen, die drive. Niet alleen begrijp ik hun drang naar avontuur niet, ik geloof er zelfs niet in. Mijn ouwe lui leggen zonder morren 400 kilometer af in de zoektocht naar nieuwe inzichten maar zijn na 15 jaar nog nooit bij de Vietnamese buren op bezoek geweest. Een tijd geleden aten wij in een hoog aangeschreven restaurant, gevestigd in Londen. Terug in Nederland schaft de pot standaard aardappels met sperziebonen.

Dringend advies

Veel studenten overwegen een tussenjaar om wat van de wereld te zien. Cultuur snuiven noemen ze dat. Ik zie mijzelf genoodzaakt om deze types van dringend advies te voorzien. Geloof me, als je thuis bekrompen bent, ben je dat honderd kilometer verderop nog steeds. Het is logisch dat je nieuwsgierig bent naar de verschillende kleuren, smaken en geuren die deze aardbol te bieden heeft. Maar misschien is een wereldreis een te radicaal begin. Kijk eerst eens goed om je heen. Voordat je de grens overgaat. Haal de grens naar jou toe. Toon interesse waar je dat normaal niet zou doen, kijk wat vaker om je heen dan op je telefoon en bezoek eens een ander restaurant. 

Na deze stap zou het heel goed kunnen dat je afziet van wat je voor ogen had. En ik geef je daarin uiteraard groot gelijk. Ik heb genoeg van de wereld gezien om te weten dat ik liever thuisblijf.