Dinsdag was ik lief, woensdag had ik lol, donderdag had ik lef en op vrijdag was ik een iets coolere versie van mezelf. Op maandag droeg ik een zwarte muts, want op maandagen heb ik het niet zo. Jarenlang slenterde ik met denkbeeldige maskertjes door de schoolgangen. Alleen in het weekend was ik mezelf.

Een hoop jongeren bij mij op school ervaren elke dag hetzelfde ritueel. Je staat op, doet je masker op en de dag kan beginnen. Je hebt helemaal niet door dat dit gebeurt, omdat het dag in dag uit zo gaat.

Dat masker is kennelijk nodig. We beplakken elkaar met meningen. Het lijkt wel besmettelijk. Iedereen heeft een vooroordeel of een oordeel, we beoordelen en veroordelen elkaar. En soms probeer je er alles aan te doen om dat te voorkomen. Je probeert de mensen om je heen allemaal tevreden te houden, zodat er over jou niet - achter je rug om - geroddeld zal worden.

Maskertjes all the way

Je biologieleraar stelt een vraag aan de klas. Niemand weet het antwoord, maar jij wel - tot diep in details. Je kijkt verlegen rond, maar steekt je vinger nog niet op. Bang dat het verkeerd is om het goede antwoord te geven. Bang dat je klasgenoten er iets stoms van zullen vinden. Dat leek me het ergste wat me kon overkomen. Of wanneer ik thuis met dikke, vette pech het slechtste nieuwtje ooit te horen kreeg... En ik de volgende dag gewoon weer naar school ging met een glimlach op mijn gezicht. Nepglimlach, nepvrolijk, nepdag.

Ik droeg de glimlach omdat dat van mij verwacht werd, stak mijn vinger niet op omdat ik geen nerdie wilde zijn. Ik droeg maskertjes en erger nog: de mensen om mij heen kozen welk maskertje ik wanneer droeg. Ik was wie er van mij gemaakt werd.

Verboden

Niet weten wie je bent is overigens niet ongewoon. Soms zijn we superonzeker over allerlei dingen die ons bezig houden, weten we niet hoe of wat we moeten doen in bepaalde situaties. We weten niet precies waar we staan, hoe de ander naar ons kijkt en welke rol we moeten spelen. Maar daar gaat het al verkeerd! Al die onzekerheden. "Welke rol we moeten spelen."

Dus...

Tuttebella, supernerdie of gothicgast. Het maakt me geen reet of scheet of ander (vies) woord uit wie jij bent. We moeten onszelf niet anders voordoen dan we zijn. Dat doe ik ook niet meer, en het voelt als een bevrijding. Draag jij dat masker nog wel? Dan verbied ik je dat masker na vandaag nog te betasten. Maskers zijn verboden.

And smile...

Goeie blogs zijn er om gedeeld te worden, vinden wij. Elke week plaatsen we daarom onze beste column door in 7Days, de weekkrant voor jongeren die iets willen bereiken. Deze week was bovenstaand verhaal van Lisette aan de beurt. En we werken wel vaker met 7Days samen: klik.