Kleine handjes worden handen.

Terwijl ik door de gangen van school loop en de nieuwe gezichten in mij opneem, beginnen mijn gedachten op foto’s van een crime scene te lijken.

De ogen van de brugklassers zijn rusteloos en ik zie kippenvel zoals ik het nog nooit gezien heb.

De nieuwe lichting scholieren dit jaar lijkt meer getraumatiseerd dan voorgaande lichtingen.

Ze lijken nog banger voor hun eerste schooljaar dan ik ben als mijn moeder mijn kamer in komt.

Weet je, er komt een leeftijd waarop vragen als ‘’Waarom liggen er zoveel handoeken op je kamer, Luuk?’’ niet meer beantwoord kunnen worden met ‘’Ik douche gewoon veel’’.

Bruggers gaan ook op brugklaskamp. En soms gaat dat heel erg mis en haal je de krant. Hoe zwaar moet hun brugklaskamp wel niet geweest zijn?

Elke avond gratis en warm avondeten waar dan toch over geklaagd moet worden want ‘’de spaghetti smaakt naar aardappel’’. Ja, gelukkig kregen ze vanillevla als toetje anders waren ze nooit in slaap gevallen in de luxe tenten – vrijwillig opgezet door de bovenbouwers.

Denk eens terug aan je eigen brugklaskamp.

Je hoefde zelf je handen niet uit de mouwen te steken want de school regelde alles. Je mocht over dingen praten zoals het eerste haartje onder je navel en die lerares met dat luie oog.

Dachten de ouders, die hun kinderen voortijdig op kwamen halen, echt dat hun kinderen hulp nodig hadden?

Volgens mij is zo’n brugklaskamp bedoeld om je voor het eerst te leren, 2 á 3 dagen buiten je vertrouwde omgeving door te brengen en natuurlijk zie je dan gewelddadige films of word je compleet vernederd bij ’sportspelletjes’.

Brugklaskamp is de eerste plaats waar je al je waardigheid verliest.

De tweede is bij de tandarts, als ze een gaatje in je kies moeten vullen terwijl speeksel en tandvlees je mond uit vliegt.

En dat is de eerste stap naar volwassenheid, vernederd worden en er weer bovenop komen. Geen idee wat de tweede stap is maar dat zal ik zo snel mogelijk laten weten.

Nu ik alweer enkele weken door school loop zijn de gezichtjes minder angstig en de beentjes minder kort. Een deel van hun waardigheid hebben ze alweer terug gewonnen.

Ze zullen wel vaker dingen meemaken die onprettig zijn.

Oh en, over de handdoeken…

Op mijn kamer laat ik altijd frisdrank, water en eten vallen!