Deze plek is je ongetwijfeld welbekend: het schooltoilet. Pissen is nou eenmaal noodzaak, dus ook ik ontkom er niet aan om één, twee of soms wel drie keer per dag naar de wc te gaan. Persoonlijk vind ik het schooltoilet geen prettige plek, maar ophouden is niet echt een optie. Dit zijn vier dingen die ik bijna altijd meemaak tijdens een plaspauze.

Voordat ik van wal steek even een kleine disclaimer: ik ben erachter gekomen dat deze irritaties vooral gelden voor jongenstoiletten. De wc's van de meisjes (of de hypermoderne genderneutrale) schijnen er een stuk verzorgder bij te liggen. Althans, bij mij op school dan. Zelfs het doen van de behoefte zou bij meisjes gestructureerder gaan. Misschien zijn wij jongens gewoon een stelletje zwijnen.

De onverwachte wachtrij

Vanaf de buitenkant kan ik niet zien hoeveel mensen op de toiletten zitten. Het gebeurt me de laatste tijd steeds vaker dat alle hokjes bezet zijn als ik binnenkom en dat van de urinoirs alleen de middelste vrij is. Iedere jongen begrijpt me als ik zeg dat het een no-go is om tussen twee anderen te gaan staan. Wachten dus. Met een beetje pech langer dan een minuut, en ja, dat is awkward.

Het hokje zelf

De deurklink kleeft, het slot rammelt en op de muren staan de gekste teksten gekalkt. Kortom, het hokje ziet er al niet aantrekkelijk uit. Vervolgens stap ik met m'n rechtervoet in een dubieus plasje. Was het een eersteklasser die moeite heeft met richten, of toch een onschuldig plasje gemorst water? De bril raak ik sowieso niet aan, want volgens mij is dat echt een paradijs voor bacteriën. Over de doortrekknop probeer ik maar gewoon niet te veel na te denken.

De kraan

Handen wassen is – zeker in coronatijd – belangrijk. Ik heb nog nooit een perfect werkend toiletkraantje aangetroffen: soms spuit het water eruit, op andere momenten is het slechts een miezerig straaltje. Zeeppompjes zijn ook vaak defect, maar leveren wel hilarische situaties op. Niets is grappiger dan iemand die keihard slaat/schopt/drukt om dat laatste beetje zeep eruit te persen.

Dat ongemakkelijke gesprekje

Ik denk dat iedereen deze situatie wel herkent: je komt iemand tegen (in het ergste geval een docent) en ondanks dat je haast hebt, ben je eigenlijk wel verplicht om een lulpraatje te maken. Maar ja, waar zou ik in hemelsnaam met zo iemand over moeten praten? Het is niet dat ik gezellig met een drankje op een terrasje zit. Nee, ik sta in een krap, stinkend hok te wachten totdat m’n blaas is leeggelopen. "Hoe gaat het?" "Ja, wel goed eigenlijk." Ongemakkelijk.

Ondanks deze vier irritaties blijf ik voorlopig nog gewoon naar het schooltoilet gaan. Ophouden is niet echt prettig, en 'het' gewoon maar laten gaan levert ook weer zo’n smeerboel op. Bovendien is alles beter dan een luier natuurlijk.