'Jongeren leveren in op pensioen'
'Jongeren psychisch ziek door keuzestress'
'Jongeren onbestraft strontlazerus'

Een doodnormale middag in oktober, en dit zijn zomaar drie nieuwskoppen die mijn scherm op rollen. Allemaal geen breaking news. Dat er van ons pensioen weinig over blijft is al jaren bekend, en die 470+ studies slingert de decaan je waarschijnlijk al nóg langer naar je hoofd. En oké, de drank vloeide zaterdag misschien wel erg rijkelijk. Maar daar kan jij toch niks aan doen? Inderdaad!

Want wat wil je, als je tot je vijfenzeventigste moet doorwerken en die komende ± 60 jaar van je leven hangen af van die éne keuze die je nu moet gaan maken? Geen wonder dat je daar psychisch gestoord van wordt en het op een zuipen zet. Het ligt allemaal niet aan ons, hoor.

Pensioen zonder poen

Op de site van NOS op 3 staat een machientje waarmee je 
kunt uitrekenen wanneer je met pensioen mag, en voor het gemak ook meteen hoeveel werkjaren je dus nog voor de boeg hebt. De pensioenleeftijd blijft namelijk niet voor altijd 67 jaar, maar gaat naar verwachting meegroeien met de levensverwachting, die de komende halve eeuw waarschijnlijk nog flink stijgt. Dat levert een behoorlijk angstaanjagend gezicht op wanneer ik als 18-jarige het metertje zie verschuiven naar een leeftijd van 72,17. Gatsie.

En áls we dan eindelijk neuspeuterend achter de geraniums mogen gaan zitten, is het volgens verschillende deskundigen nog maar de vraag of we nog wel wat geld over hebben van die 54 jaar werken.

Bonbondoos
Geen wonder dat menig jongere zich de haren uit het hoofd trekt over de beslissing welke opleiding de springplank naar de komende vijftig jaar van zijn leven wordt. Met alleen al meer dan 470 hbo's en universiteiten is Nederland een soort grote bonbondoos, waarvan je er maar ééntje mag kiezen. En je kunt maar beter een verdomd goeie keuze maken.

Je vergissen is geen optie, want duur. En die economische crisis duurt ook al een eeuwigheid. Om de stress te verhogen kun je dus ook maar beter een (of twee, of drie) bijbaantje(s) zoeken, want die studieschuld wordt er niet kleiner op. Albert Heijn? Of toch de horeca? En wat nou als je na je studie geen baan vindt? Ja, dan heb je misschien tóch de verkeerde keuze gemaakt. Aaaghr! 

Het aantal jongeren tot 18 jaar dat psychische hulp kreeg, is sinds 2009 jaarlijks met gemiddeld 8,5 procent gestegen, bericht het AD deze week. Ik zie een verband.

Putjesschepper
En of dat nou komt door onze favoriete term keuzestress, pensioenen of het verboden c-woord, onze innerlijke crisis (shit, nu zei ik het toch) zorgt er dan vervolgens natuurlijk voor dat we ons des weekends volgooien met hemels vocht. Al helemaal als de controle te wensen over laat.

Beste Nederlandse media, het plaatje lijkt mij compleet: wij jongeren worden benauwd van ons toekomstbeeld, getergd door keuzestress en ten gevolge hiervan hersendood door alcohol. Waardoor die zo gevreesde toekomst natuurlijk weer een stap dichter bij die van putjesschepper komt. Merde en non de jus.

Of is het allemaal zo slecht niet? En maken wij ons in het dagelijks leven helemaal niet druk om dat pensioen? Kiezen we stiekem gewoon voor datgene wat we leuk vinden? En vinden we een colaatje op zijn tijd best te pruimen? Schetst de media een representatief beeld, of hebben wij, de jongeren anno 2013, het toch eigenlijk best goed voor elkaar?

Goeie blogs zijn er om gedeeld te worden, vinden wij. Elke week plaatsen we daarom onze beste column door in 7Days, dé weekkrant voor jongeren die iets willen bereiken. Deze week was bovenstaand verhaal van Merel aan de beurt. En we werken veel vaker met 7Days samen: klik.