Nee, schud ik. Echt niet. Ik hoef niet te eten. De knoop in mijn maag lijkt met de minuut groter te worden en ik kan niet meer nadenken. Morgenochtend heb ik m'n tweede rijexamen en ik shake helemaal. En dan ben ik ook nog eens ziek.

Ik heb een jaar lang les gehad en nog heb ik het gevoel dat ik er niet klaar voor ben. Bij mijn eerste rijexamen had ik er 39 rijlessen opzitten, nu 46. De derde slapeloze nacht op rij breekt aan.

Over een uur is het zover

"Rijd nou eens wat sneller, je mag hier vijftig hoor!" zucht mijn rijinstructeur in de les die voorafgaand aan het herexamen. "Pff.. net alsof ik bij een oud omaatje in de auto zit." Ik druk het gaspedaal wat harder in. Nog geen drie minuten later trapt m'n instructeur keihard op de rem. "Die auto van rechts had voorrang..." Ik bijt op mijn lip. Kan het examen niet worden uitgesteld? Alsjeblieft?

En dan is het half twaalf. Ik parkeer de lesauto bij het CBR.

De snelweg op

Ik voel me gerustgesteld door de examinator. Hij loodst me naar de snelweg. Ik rijd de oprit op, naar z'n drie, naar z'n vier, doortrekken naar de 130.. Binnenspiegel, buitenspiegel, over m'n schouder. Richting aangeven, nog een keer over m'n schouder en hups, daar ga ik.

Het is lekker rustig op de snelweg. Als ik er weer bijna af moet, nader ik een vrachtwagen. Wat zal ik doen? Inhalen of niet? Ik raak lichtelijk in paniek. Ik moet vlot doorrijden, dus ik kies voor het eerste. Inhalen. "Oeps," zeg ik. Het was niet de goede keus. Maar: ik vang de fout weer op. 

Verder de stad door

Eenmaal terug in de stad word ik door een woonwijk gestuurd. Links, rechts, rechts, links. "Doe daar maar de omkeeropdracht." Net als ik me omkeer, vraag ik me af of het wel in zo'n bocht mag. Te laat. Ik blijf goed kijken en probeer het te vergeten. Drie straten verder moet ik de auto parkeren. Ai. Weer fout. Blijft toch een gevoelskwestie. "Mag ik het alsjeblieft weer proberen?" vraag ik zachtjes. "Nergens voor nodig," zegt de examinator. Ik rijd zwijgend verder.

Eindelijk rijden we terug naar het CBR. "Daar mag je parkeren," wijst de examinator. Supermakkelijk, ik kan de auto er recht inrijden. Als ik uitstap, kom ik tot de ontdekking dat-'ie veel te dicht op de naastgelegen auto staat. Ik weet al wat m'n rijinstructeur straks gaat zeggen...

Ik ben zo zenuwachtig dat ik mijn jas niet aantrek als ik uitstap, hoewel het vriest. Mijn instructeur staat al te wachten en zegt: "Ja lekker handig, moet je vooral doen als je nog ziek bent." Ik loop de instructeur en examinator achterna naar binnen.

De uitslag

"Ik zal je wat vertellen," begint de examinator. Hij tekent drie horizontale lijnen boven elkaar. "Sommige bestuurders rijden zacht en zijn vooral gericht op veiligheid," hij wijst naar de onderste lijn. "Sommige rijden gemiddeld", de middelste lijn, "en sommige rijden zeer hard". De bovenste lijn. Waar schat jij jezelf? Aarzelend steek ik mijn vinger uit naar het papier, net onder de middellijn. "Nou, jij zit híer." Hij wijst juist naar de bovenste. Mijn rijinstructeur is net zo verbaasd als ik. Ik bijt op mijn lip. "Maar," de examinator kijkt me aan. "Je bent geslaagd. Gefeliciteerd."