We moeten elke dag schipperen tussen twee levensstijlen. Tussen één die er al heel lang was, namelijk groepsgedrag: er gewoon bij willen horen met dezelfde jas, tas en hobby's. En een tweede die de laatste jaren om de hoek komt kijken: opvallen en jezelf onderscheiden als puber.

Wij leven in de tijd dat beide een pre zijn. Hoe combineer je de wens om op te vallen en uit te blinken met 'bij de groep passen'? En moet je per se kiezen, of kun je zowel uniek als een kuddedier zijn?

We doen allemaal ons best om ons te onderscheiden. Niet per se door je haar paars te verven of in een gothicjurk naar school te gaan, want het liefst val je natuurlijk niet ál te veel op. Zijn zoals je vrienden zorgt voor zekerheid. Maar toch wordt het steeds meer een must om jezelf te profileren. Niet qua uiterlijk, maar qua prestaties.

Bijvoorbeeld door je uiterste best te doen om de tofste berichten op internet te plaatsen, het coolste feestje te organiseren of uit te blinken op het voetbalveld. Door over je eigen bedrijfje te speechen op TedxYouth, door een boek te schrijven of door de hoogste cijfers te halen op school. De nerd van toen is de coole gast van nu.

Prestatiedrang

Want stel je voor dat jij op je zestiende nog niks bereikt hebt? Dat is toch een rámp? Geen hoge cijfers op school, geen toffe feestjes, niet populair zijn, geen topsport beoefenen of jezelf een dure titel kunnen aanmeten? Volgens mij zijn er weinig jongeren die trots op zichzelf durven te zijn zonder op hun perverse puberleeftijd een lijstje met prestaties tevoorschijn te kunnen toveren.

Misschien zijn de (sociale) media wel deels de boosdoeners. Wat als je niet dagelijks zou worden overspoeld met succesverhalen in 140 tekens?! Zo gaven de andere jonge bloggers op het internet mij een duwtje in de rug om stappen te ondernemen en mijn stukjes ergens te publiceren. Wat als die er niet waren geweest?

Meeloopmania

Als die anderen er niet waren geweest, had ik het maar raar kunnen vinden. En was ik niet op het idee gekomen zelf ook zoiets te gaan doen. Dat maakt presteren en jezelf onderscheiden eigenlijk óók een trend en dus meeloperij: hé, dat is tof, ik wil dat ook!

Misschien verklaart dat wel waarom deze twee levensstijlen wel degelijk hand in hand kunnen gaan. Ook al klinken ze volledig tegengesteld, er is altijd een weg.

Onderscheidende groepjes

Groepjes komen en gaan. Om jezelf het meeste op je plaats te voelen, is op zoek gaan naar het beste groepje een goed idee. Een veilige haven om je o zo unieke hobby, talent of interesse met gelijkgestemden te delen.

Voorheen had je keuze uit de verschillende groepjes die in de aula van de school lanterfanterden, tegenwoordig creëert het internet talloze netwerken. De kans is immers klein dat jij echt gelijkgestemden in Heesch, Urk of Rhenen vindt. Hoe ideaal is het dan om jongeren zoals jij te vinden in de regio Limburg tot en met Friesland? Of zelfs daarbuiten?

Boomhut vol gelijkgestemden

Volgens mij is het geen probleem meer om jezelf te zijn. Misschien geeft het je zelfs eerder het gevoel erbij te horen dan wanneer je 'slechts' kuddedier zou zijn. En anno 2013 heb je als gemiddelde tiener talloze kansen en mogelijkheden.

Dat zorgt er natuurlijk ook voor dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet, en de drang om te willen profileren moet natuurlijk geen druk worden. Maar ergens in datzelfde bos zal je toch die boomhut vol gelijkgestemden kunnen vinden. En dan ben je nog steeds uniek.