Renate (nu 21) zat in 4-havo toen ze voor een loverboy moest gaan werken. Geen gast met een dikke BMW die haar overlaadde met cadeautjes, want daar zou ze echt wel voor opgepast hebben.

Nee, deze 'new generation' loverboy leek heel normaal, totdat een avond vol GHB en geweld haar er toe dwongen voortaan als hoer te werken. Twee jaar lang.

En toch, terwijl Renate haar verhaal vertelt, krijg je geen enkel moment medelijden met d'r. Renate is niet zielig.

Toffe Hakan

"Ik was eerder al twee keer verkracht door een groep van ongeveer vijftien jongens", begint Renate te vertellen. Vreselijk, maar dat bleek slechts de opmaat: "Zij bedreigden me ook meerdere malen en verboden me naar de politie te gaan, totdat ik Hakan leerde kennen. Hij waarschuwde me voor deze jongens ('ik ken die gasten, als je niet oppast beland je over een paar weken achter de ramen?') en bood aan me te helpen."

"Hij hoefde mijn telefoonnummer niet, maar ik kon hem wel altijd bellen als ik weer bedreigd werd of door de daders aangesproken werd op straat."

Natuurlijk had Renate even haar twijfels, maar ze wilde absoluut geen dreigementen meer. En zonder haar nummer kon hij haar toch niets maken? Hakan hield woord en de problemen verdwenen op den duur. Best een toffe gozer dus.

Feest

Maanden later nodigde Hakan haar uit voor een groot feest: 'om die nare periode achter je te laten', waren zijn woorden.

Renate: "Ik had nooit mee moeten gaan. Die avond ben ik gedrogeerd met GHB. Wat ik er nog van weet? Bijna niets, maar het is wel duidelijk dat ik meerdere malen geslagen en verkracht ben."

"Toen ik weer helemaal bij zinnen was, maakte Hakan me duidelijk dat híj voortaan de baas was, en ik zijn hoertje zou worden."

Nachtmerrie

Die avond was het begin van een nachtmerrie die twee jaar duurde. "Vanaf dat moment leidde ik een dubbelleven.

"Voor mijn ouders was ik een vrolijk meisje, voor mijn loverboy was ik zijn medewerkster die dag en nacht voor hem klaarstond. Als ik een opdracht van hem kreeg, vertelde ik mijn ouders dat ik opgeroepen werd om in de supermarkt te werken."

"Ik deed mijn 'werkkleding' in mijn rugzak, Hakan haalde me een paar straten verderop op en bracht me naar een individuele klant of soms naar vieze seksfeesten."

Knop om

Heeft ze zich daar dan nooit tegen verzet? "Natuurlijk heb ik in het begin heel erg tegengestribbeld, maar op het moment dat je een wapen op je gericht krijgt, gaat er wel een knop om."

Gek genoeg kon ze zelfs een beetje 'wennen' aan haar leven als prostituee. "Ik haatte mijn leven en mijn werk als hoer, maar legde me er maar bij neer. Want als ik protesteerde, dan werd ik fysiek gestraft of naar de klant gestuurd die ik het allermeest haatte."

Huiswerk braaf maken

In de tussentijd was Renate natuurlijk ook gewoon leerplichtig. Vielen haar dubieuze werkzaamheden dan niet op, op school? "Ik ging zo veel mogelijk naar de lessen toe en maakte meestal braaf mijn huiswerk."

"Met mijn vriendinnen was ik niet superclose, dus zij dachten dat ik na schooltijd ontzettend veel bij de supermarkt werkte. Pas toen klasgenoten iets doorkregen, had ik al lang en breed aangifte gedaan."

Aangifte

Aangifte, want haar ouders hadden op een gegeven moment ook wel door dat hun dochter loog over haar werk.

Renate: "Het liegen werd steeds makkelijker en de jongens voor wie ik werkte, zorgden altijd voor pasklare alibi's." Desondanks werden haar ouders na twee jaar wel achterdochtig, en kwamen ze erachter wat er aan de hand was door Renate's mobieltje te controleren.

"Ze hebben me toen de keuze gesteld: of verdergaan met mijn leven bij die gasten, of aangifte doen en op den duur weer veilig en gelukkig zijn. Het zinnetje 'je bent het waard om naar de politie te gaan' heeft me over de streep getrokken," vertelt Renate.

Zedenpolitie

Tientallen uren praten met zedenpolitie volgde, waarin Renate alles opbiechtte. De volgende stap was onderduiken, uit angst dat haar loverboy wraak zou nemen. "Ik vond het niet leuk om maandenlang op de vlucht te zijn en steeds ergens anders te moeten wonen, maar het was de enige manier om te overleven en van hem af te komen.

Maria Mosterd

Zelfs vanuit haar schuilplaats heeft Renate de 'Maria-Mosterdgate' meegekregen, het meisje wiens boek Echte Mannen Eten Geen Kaas niet de waarheid zou bevatten. 

"Ik ben zelf iemand die altijd achter de waarheid staat. Ik ben er zelf niet bij geweest en kan er dus niet over oordelen. Als ík niet meer weet hoe iets gebeurd is, dan zeg ik dat eerlijk. Maar het zou natuurlijk best kunnen dat andere meisjes zulke 'leegtes' in gaan vullen met onjuistheden. Ik hoop dat mensen hier doorheen kijken, het is een boek dat het leven van een meisje laat zien dat onder dwang van een loverboy staat. En of het nu fictie is of waarheid, het is zo als het is.."

Nieuw leven

Inmiddels is Renate een heel nieuw leven begonnen, waarbij niemand haar verleden kent. Met haar ouders belt ze regelmatig, maar is het veiliger geen face-to-face-contact te hebben.

"Flink balen om met zo'n geheim rond te lopen, maar het is niet anders. Ik heb geen leven zoals de gemiddelde tiener, maar ik ben wel weer gelukkig. Ik wil weer gaan studeren en denk zelfs dat het niet onmogelijk is om in de toekomst een vriendje te krijgen."

"Natuurlijk zou die jongen dan een halve pyscholoog moeten zijn om me te kunnen begrijpen, maar ik denk dat ik op den duur wel een jongen kan vertrouwen."

Renate en Hakan heten in werkelijkheid anders. Renate zet zich in voor de stichting Stop Loverboys Nu, een groep ervaringsdeskundigen die zich inzet tegen loverboys. Niet alleen door voorlichting over 'oude' en 'nieuwe generatie' foute jongens, maar ook door te luisteren naar slachtoffers en hun ouders en ze door te wijzen naar de juiste hulpdiensten.