Mijn strijd tegen die verdomde telefoontas
Het was de tweede dag na de zomervakantie. Je zou het niet denken na weken van bloedhitte, maar pas op school bereikte ik mijn kookpunt. Dat komt door het constante gedram van de docenten over hun nieuwe speeltje. Waar ze tot een jaar geleden nog zeiden: ''Hallo Martijn, fijne vakantie gehad?'', zeggen ze nu ''Hallo Martijn, telefoon in de tas?''
Er ontbreekt er één
De helft van de klas was inmiddels al gaan zitten. Hartkloppingen en steeds roder gezicht. Kan ik nog terug? Is het geloofwaardig als ik zeg dat de mijne in mijn kluis ligt? Wil ik daar eigenlijk wel over liegen? Ik bereidde me voor om een speech te geven die Martin Luther King zou doen vergeten.
- ''Martijn, waar is jouw mobieltje?''
- ''Gewoon in mijn tas mevrouw.''
- ''Doe hem even in de telefoon-tas of in de kluis.''
- ''Nee, dat is onzin, daar doe ik niet aan mee!''
- ''Nee, dat zijn schoolregels Martijn, die gelden ook voor jou.''
- ''Maar ik ben achttien, ik kan hem zelf wel bijhouden.''
- ''Nee.''
- ''Dan ga ik wel naar de afdelingsleider!''
- ''Oké, dat kan je ook doen.''
Ik pakte mijn spullen en liep weg. Verbazing alom in de klas. Wat doet hij nou? Wat is er met die stille, brave jongen gebeurd?
Nou, dat is heel simpel. Ik ben gewoon fel tegen de telefoon-tas, omdat de scholen hiermee een verkeerde boodschap afgeven. Ze zeggen eigenlijk dat ze ons niet vertrouwen. Ondanks dat veel leerlingen, zoals ik, wél de discipline kunnen opbrengen om er niet op te kijken tijdens de les. Geef ons op z'n minst een kans. Overtreders moeten gestraft worden, maar je moet toch niet iedereen bij voorbaat al zien als onbetrouwbaar?
Examenleerlingen opgelet: over 50 dagen is het zo ver! Wil jij ook slim leren, zeker slagen? Ontdek alle tips, tests, trucs en tools van Examenbundel en sleep dat diploma binnen. Wil je zeker weten dat je niks mist? Meld je dan snel aan en ontvang alle tips in je mail!
:name
:name
:comment
1 seconde geleden