Ferdinand Bordewijk

Pseudoniem Ton Ven Geboren 10 oktober 1884 Overleden 28 april 1965 Debuut Paddestoelen (1916, poëzie) Genres Poëzie, roman, novelle, kort verhaal Bijzonderheid Zijn stijl wordt vaak gekarakteriseerd met de omschrijving 'gewapend-beton-stijl'. Citaat 'De Bree zijn denken was hoekig en nors.' (beginzin uit: Bint) Greep uit het werk Blokken (1931, novelle), Knorrende beesten (1933, novelle), Bint (1934, novelle),
Karakter (1938, roman) Men kan de waarderingsgeschiedenis van F. Bordewijk in drie periodes verdelen 1916-1931, 1931-1955 en 1955-heden. NB. Alleen de belangrijkste boeken worden vermeld. 1916-1931 Deze periode is een soort aanloopperiode die de meeste schrijvers kennen. Hij maakt een gedichtenbundel Paddestoelen en een verzameling Fantastische vertellingen die allemaal niet echt aanslaan bij het publiek. De meeste critici waren niet echt gesteld op zijn vrij vlakke en nogal wijdlopige taal die hij in zijn boeken gebruikte. 1931-1955 Vanaf 1931 wordt Bordewijk ervaren, hij brengt de korte roman Blokken uit. De recensenten vonden het over het algemeen een redelijk boek, in de laatste jaren heeft men vooral oog gekregen voor de bijzondere inhoudelijke en stilistische kwaliteiten van Blokken. Met vooral in de jaren 30 geladen begrippen tucht, zelftucht, macht brengt hij in 1934
Bint uit. "Gaat te ver" werd er gezegd, maar er werd ook waarderend over het boek gesproken. Rood Paleis wordt in 1936 uitgebracht. Men vond het vaak een fantastisch boek en nu vindt men het nog steeds zeer geslaagd. Bordewijk zei in 1962 dat hij zijn boek De Wingerdrank wel het minste boek vond dat hij in deze periode had uitgebracht. De meeste critici waren ook niet echt te spreken over De Wingerdrank, helemaal negatief waren ook weer niet; de meeste roemde zijn taalgebruik. Karakter wordt over het algemeen beschouwd als hoogtepunt in Bordewijks omvangrijke oeuvre en als een meesterwerk van de moderne Nederlandse literatuur. Karakter bracht daarom ook het commerciële succes dat tot dan toe was uitgebleven. Bordewijk zelf vond het na de oorlog uitgebrachte Noorderlicht de beste roman die hij geschreven had. Hij vond het figuur 'Hugo van Delden' als personage geslaagd en interessant. Kritiek en waardering kreeg hij voor de personages, ze zouden onmenselijk zijn, vooral Aga, maar anderen vonden haar weer boeien. De meningen waren uitlopend van fel negatief tot zeer positief. Op het in 1952 uitgebrachte De Doopvont wordt heel verschillend gereageerd, maar hij krijgt er in 1953 de P.C. Hooftprijs voor. Daarna ondergaat
De Doopvont het lot van de meeste naoorlogse publikaties van Bordewijk; een afzwakkende belangstelling. De besprekingen van Bloesemtak zijn zeer talrijk en bijna allen bijzonder positief. Tot verrassing van sommige recensenten bleek hij zijn meesterwerk De Doopvont te kunnen evenaren. Argumenten zijn het 'menselijke' en 'gewone' karakter ervan. Anderen vinden dat er overbodige stukken in zitten. 1955-heden Bordewijk is in deze periode over zijn literaire hoogtepunt heen. Hij schrijft in zijn laatste deel van zijn leven veel persoonlijke en ontoegankelijke boeken. Na zijn sterven worden er nog alleen verzamelingen van oude werken van hem uitgebracht. Bronnen

• http://www.smc.nl/vakken/vo/ned/interbellum/013.htm
• http://www.dsv.nl/~histvers/scyedam/scy8443.html
• http://www.schrijversnet.nl/bordewyk.htm
• Lexicon van literaire werken
• Literom