Euthanasie

Wat zou jij kiezen? De trein of toch een injectie? Euthanasie, zoals jullie zeker zullen weten een zeer omstreden onderwerp. Om over dit onderwerp een betoog te houden heb ik besloten aan de hand van een aflevering van Dossier. De aflevering heette bewust amputeren. Nu zullen velen denken, wat heeft dit nu met euthanasie te maken. Maar maakt U geen zorgen, dat wordt vanzelf duidelijk. Er bestaan mensen op deze aarde die zozeer niet tevreden zijn met een bepaald lichaamsdeel wat hen toebehoort – veelal de benen – dat zij er alles voor over hebben dit lichaamsdeel te laten verwijderen. Het is zelfs zo dat zij beweren dolgelukkig te zijn op het moment dat zij afstand kunnen doen van het betreffende lichaamsdeel. Vaak oefenen zij al tijden met het rijden in een rolstoel, ze nemen dus vaak genoegen met de nadelen die de ingreep tot gevolg zal hebben. Een vreemde situatie dus. De persoon in kwestie wordt in eerste instantie doorverwezen naar de psycholoog. Dit om te onderzoeken of het probleem voortkomt uit bijvoorbeeld een ontbrekende opvoeding of trauma’s. Het is vaak zelfs voor de psycholoog een langzaam proces om dit te leren begrijpen en vaak eindigt het dan ook in een onopgeloste kwestie. Op dit moment begint de zoektocht van de patiënt weer van voor af aan. Voor deze persoon vaak een zeer frustrerend probleem waar hij of zij geen kant mee op kan. Sommigen nemen op dat moment het heft in eigen handen en besluiten bijvoorbeeld de benen met behulp van de trein eraf laten rijden. Het kan ook gebeuren dat een psychiater inziet dat het niet iets is waar met de huidige psychiatrische middelen iets aan gedaan kan worden. Het zal duidelijk worden dat de er niets aan rest dan het betreffende lichaamsdeel toch te laten amputeren. Wanneer een psychiater vervolgens naar de arts stapt en het probleem aan hem voorlegt treedt de volgende blokkade op. In de meeste gevallen zal de arts weigeren hieraan mee te werken omdat er geen sprake is van een fysieke pijn bij de patient. Maar de andere kant van de zaak is gebaseerd op artikel 40 uit het wetboek: Een van de verplichtingen die een arts heeft tegenover zij patient is dat hij het leiden moet verminderen of wegnemen, zonder hierbij de patient te laten overlijden. Er is dan wel geen fysieke pijn, maar de patient lijdt wel. In dit geval is de patient niet in staat te beslissen over het eigen lichaam. En dit is nu precies de overeenkomst met Euthenasie. De persoon is dit dit geval alleen niet in staat te beslissen over het eigen leven. Mijn stelling betreffende dit onderwerp luidt dan ook als volgt: Ik vind dat er een wereldwijde wet moet komen waarin staat dat elke burger het recht heeft om over zijn eigen lichaam en/of leven te beslissen. Een kleine kanttekening volgt later. Het woord “Euthanasie” betekent eigenlijk, vertaald uit het Grieks: zacht dood. Het heeft sinds de tweede wereldoorlog een beetje een verwrongen beeld gevormd vanwege de frequente toepassing ervan om de bevolking te beschermen tegen de geesteszieken. Nu werd men al snel verklaard als psychisch niet in orde wanneer je enkel en alleen de overheid bekritiseerde. Veel mensen zijn hierbij dus ten onrechte om het leven gebracht, Ik geef nu eerst mijn argumenten die de stelling ondersteunen, hierna zal ik een aantal tegen argumenten geven waarna ik deze vervolgens weer zal weerleggen. Voor 1: Er zijn in Nederland er ongeveer 1400 mensen per jaar die kiezen voor euthanasie. Ongeveer 1500 – los gezien van de euthanasie gevallen – plegen zelfmoord. Zelfmoord is een middel wat mensen aangrijpen als zij radeloos zijn en geen kant meer op kunnen. Er zijn veel manieren om zelfmoord te plegen, maar allemaal zijn de schadelijk voor hun omgeving, omdat er vaak mensen bij betrokken zijn die hier een trauma aan over houden. Vooral bij de trein of de metro. De bestuurder kan hier de rest van zijn leven last van blijven houden. Al moet ik hier wel bij vermelden dat deze methode onder de zelfdoders steeds minder populair wordt en de populariteit van het slikken van teveel medicijnen stijgt. Populairst is zeker het ophangen, zeker 600 personen nemen hier per jaar aan deel. Wel moet je bedenken dat we het hier hebben over Nederland, een land waar euthanasie niet verboden is. Wanneer we echter gaan kijken naar het buitenland zul je zien dat dit er nog veel meer zijn. Voor 2: Nog belangrijker is misschien wel dat men moet kunnen beslissen over zijn eigen leven. Wie heeft er nu meer verstand van jouzelf als jezelf? Mits je in psychisch gezonde toestand verkeerd weet men in de meeste gevallen wel wat goed voor hem- of haarzelf is. In een samenleving waar alles voor handen is en alles mogelijk is, is het toch te zot voor woorden dat men niet kan of mag beslissen over het verdere verloop van zijn of haar leven. Tegen 1: Er valt natuurlijk wel iets voor te zeggen wanneer we het hebben over de verantwoordelijkheid waarmee euthanasie wordt toegepast. Artsen en doktoren staan vaak voor een zware beslissing wanneer een patient vraagt om euthanasie. Het zal maar gebeuren dat een patient te kennen geeft dat hij of zij het leven wil laten, de artsen geven hieraan gehoor en de behandelend arts wordt vervolgens beschuldigd van moord. Weerlegging tegen 1: Hiervoor is het balangrijk dat er bepaalde eisen bestaan die voorkomen dat dit soort dingen gebeuren. In Nederland gelden de volgende kriteria. -Er dient sprake te zijn van een vrijwillige en weloverwogen verzoek van de patiënt -Er is sprake van ondraaglijk lijden -Er moet een tweede, onafhankelijke arts bij betrokken worden -De arts dient uitvoerig te overleggen
Tegen 2: Het kan ook voorkomen dat de artsen te maken hebben met een psychisch niet in orde persoon. Wanneer deze persoon het verzoek indient dat hij of zij dood wil ligt er een probleem. Eigenlijk kan de persoon in kwestie namelijk niet weloverwogen beslissen over zijn eigen leven. Iemand anders mag dit ook niet voor hem doen, dus wettelijk gezien moet de betreffende patient in leven worden gehouden. Dit heeft vaak tot gevolg dat de patient alsnog zichzelf ombrengt met de gevolgen van dien. Tegen 3: Aan het uitvoeren van euthanasie hangen natuurlijk ook verschillende ethische problemen en vragen. Zo luidt één van de tien gebeden in de bijbel: “Gij zult niet doden." Als je euthanasie legaliseert, kom je hier dus al in de problemen met de mensen die in God en alles wat in de bijbel staat geloven. Nog steeds klampen Christelijke volgelingen zich vast aan deze moraal en zijn van mening dat lijden nooit een reden kan zijn om het leven af te breken. Weerlegging tegen 3: Een punt waar weinig aan te weerleggen valt. Het blijft een moeilijk punt om het etische te combineren met de overige wetgeving. Maar de laatste jaren is wel het besef gegroeid dat mensen niet gemaakt zijn om te lijden. Zelfs een aantal van de gelovigen zijn van mening dat niet alles wat in de bijbel staat goed is. Mijn uiteindelijke conclusie: Als de wetgeving hier in Nederland werkt dan moet het dat toch ook doen in het buitenland. Wel is het belangrijk dat een aantal regels nog iets aangepast worden vanwege het feit dat in sommige situaties het systeem niet helemaal werkt. Mensen gaan hierbij dan toch over tot zelfmoord. Het is vooral belangrijk dat dus het aantal zelfmoordpogingen daalt en dat mensen eerder in aanmerking komen om voor euthanasie behandeld te worden. Maar het kan wel te ver gaan, kijkend naar dat de discussie over de zelfmoordpil - de pil van Drion - nog niet is beeindigd. Dit is een zelfmoordpil pil die mensen zelf kunnen innemen. Deze pil zou dan op recept bij de apotheek kunnen worden afgehaald. Dit gaat ons echter nog te ver, wij denken dat de tijd daar nog niet rijp voor is afgezien van het feit dat er misbruik van kan worden gemaakt. Er moeten immers restricties blijven.