Automatische donorregistratie

Betoog Nederlands: Stelling: In Nederland moet automatische donorregistratie worden ingevoerd Stel je voor, jij of een naasten van je wordt ernstig ziek. Er is een kans dat jij of die persoon het zal overleven, maar dan moet je een orgaantransplantatie ondergaan. Natuurlijk wil je dit, het is immers op zich een ingreep die niet heel gevaarlijk is, hoewel er natuurlijk ook wel wat risico aan kleeft. Maar de kans dat je het met een orgaantransplantatie wel overleeft, is stukken groter dan dat je met je eigen organen verder leeft. Dus, je stemt in met deze operatie. Maar er is toch een groot probleem: er is geen donor beschikbaar en de wachtlijst duurt een jaar of vier, vijf. Terwijl je het nog maximaal één of twee maanden uit kunt houden zonder donor… Natuurlijk kun je wel wat voorrang krijgen als je heel ernstig ziek bent en echt dringend dat nieuwe orgaan nodig hebt. Maar er zijn meer mensen die misschien al jaren wachten op een nieuw hart of een nieuwe lever, en zij zullen dan ook aan de beurt zijn. De kans dat jij of je naaste het dan overleeft, wordt dan al aanzienlijk kleiner. Dit klinkt misschien als een ver-van-mijn-bed-show, maar dit gebeurt dagelijks in Nederland. Er is wel een oplossing voor dit probleem: Als je iedereen in Nederland automatisch donor maakt vanaf z’n 18e jaar, met uiteraard wel de mogelijkheid om bezwaar hiertegen aan te tekenen, heb je veel meer donoren tot je beschikking. Dit heet automatische donorregistratie. Ik ben dan ook van mening dat automatische donorregistratie moet worden ingevoerd in Nederland. Ik zal even uitleggen hoe orgaandonatie nu geregeld is: er bestaat in Nederland een Wet op Orgaandonatie, die in 1998 is ingevoerd. Iedere inwoner van Nederland van 12 jaar en ouder kan in het zogenaamde Donorregister laten vastleggen of hij of hij wel of geen donor wilt worden na zijn dood, of dat de beslissing door een nabestaande gemaakt mag worden. In 1998 is deze wet ingevoerd. Toen hebben alle Nederlanders van 18 jaar en ouder een donorcodicil ontvangen. Daarop konden zij hun keuze invullen en dat formulier moesten ze dan weer terug opsturen. Er zijn toen 12,2 miljoen formulieren verstuurd. Van al die mensen hebben slechts 4,5 miljoen personen de moeite genomen om dat formulier terug te sturen. Daarvan wilde 1,5 miljoen mensen geen donor worden, een half miljoen liet de beslissing aan nabestaanden en de overige 2,5 miljoen wilde zijn lichaam als donor ter beschikking stellen. Maar liefst 7,7 miljoen hadden dus niet gereageerd! Dat is bijna tweederde! Bij al die mensen wordt de beslissing dus aan de nabestaanden overgelaten, of als die er niet zijn, niet ter beschikking gesteld. Maar uit onderzoek is gebleken dat in 80% van de gevallen de nabestaanden niet eens weten wat de overledene had gewild. Geleid door hun emoties zeggen zij dan nee tegen het donorschap, terwijl de overledene zelf er misschien helemaal geen problemen mee gehad had. Er is ook een onderzoek geweest onder de Nederlandse bevolking en daaruit bleek dat meer dan 70% er geen moeite mee zou hebben om donor te zijn na hun door. Maar ook zij hebben vaak hun donorcodicil niet ingevuld. Soms uit onwetendheid, een ander raakt dat formulier kwijt, weer een ander vergeet het gewoon op te sturen. Ach joh, dat is maar één donor verschil, kun je denken. Maar jaarlijks worden hierdoor duizenden donoren misgelopen! Terwijl als je gewoon automatisch donor bent, tenzij je zelf bezwaar aantekent, er veel meer donoren beschikbaar zouden zijn. De meerderheid wil immers best donor zijn, maar neemt gewoon de moeite niet om dat formulier op te sturen. De minderheid die pertinent géén donor wilt zijn, kan dit zelf aangeven. De grote meerderheid die dus wel donor wil zijn, zijn dan al automatisch donor. Zo heb je jaarlijks veel meer donoren tot je beschikking, waardoor er een hoop mensen langer kunnen leven met een gezond orgaan. Behalve dat het dus de wachtlijsten verkort, is er ook een groot belang voor de medische wetenschap aan verbonden. Hoe meer donoren zij tot hun beschikking hebben, hoe meer ervaring ze krijgen met transplantaties en hoe meer onderzoek er gedaan kan worden. En wie weet, heeft jouw achterachterkleinkind daar later wel baat bij, omdat ze bij jouw orgaan iets superbelangrijks voor de medische wetenschap hebben ontdekt! Het levert dus ook medische vooruitgang op. Er is ook een economische reden. Door de ontzettend lange wachtlijsten, moeten patiënten tegenwoordig nog vaak dagelijks dure behandelingen ondergaan. Als je bijvoorbeeld een nierziekte hebt, en je moet nierdialyse ondergaan. Dat kost je per behandeling(!) 375 aries! Als je echt ernstig ziek bent, en je moet zo’n behandeling elke dag ondergaan, kost je dat per week een slordige 2600 euro per week! En als je er dan van uit gaat dat zo’’n wachtlijst gemiddeld dus vier à vijf jaar duurt, kun je wel voorstellen dat dit aardig wat centjes kost! Aangezien er al flink wordt bezuinigd in de gezondheidszorg, en er dus een oplossing is, kan dit geld wel aan andere doeleinden besteed worden. Met 500 extra nierdonoren per jaar zal dit een besparing opleveren van 450 miljoen euro! Het systeem van automatische donorregistratie is al enkele jaren ingevoerd in andere Europese landen als België, Spanje en Frankrijk. Dat werkt daar heel erg goed, de wachtlijsten zijn er aanzienlijk korter dan die in Nederland, dus waarom zou het in ons kikkerlandje niet werken? Het is bovendien toch een kleine moeite om donor t zijn, je merkt niets van. Jij bent immers toch al dood, dan heb je niets aan een paar nieren of een lever, terwijl het iemand anders zijn leven kan redden! Waarom zou je dan geen donor willen zijn, je hebt er geen last van en het is wel zo sociaal! Natuurlijk zijn er ook mensen die automatische donorregistratie onzin vinden. Zij vinden dat je niet mag snijden in iemands dode lichaam, dat je een lijk intact moet lijken. Maar zij snappen dan niet wat automatische donorregistratie inhoudt, want je bent dus NIET verplicht om donor te worden, maar je moet het alleen zelf aangeven als je dat niet wil. Daarnaast zijn er natuurlijk religieuze achtergronden, maar ook voor hen geldt; als je het niet wil, kun je dat aangeven. Bovendien vind ik het vreemd dat in de Bijbel staat dat je niet in dode lichamen mag snijden, maar dat één van de tien Geboden naastenliefde is. Er is toch geen ultiemer bewijs van naastenliefde tonen, dan een ander een langer leven te schenken? Er zijn ook een hoop mensen die denken dat ze niet geschikt zullen zijn voor het donorschap. Maar in principe is iedereen geschikt voor het donorschap, tot de leeftijd van 81 jaar bij weefsels en tot 66 jaar bij organen. Er zijn een paar ziektes waarna je niet meer geschikt bent voor het donorschap, zoals het HIV-virus of AIDS, hepatitis A/B, of een bloedvergiftiging. Ook ben je niet geschikt wanneer je een tattoo of piercing tot 6 maanden voor het overlijden hebt laten zetten, met kans op besmetting. Maar verder ben je in principe gewoon geschikt als donor. Er is één vereiste, namelijk dat het orgaan tot het moment van overlijden zuurstof hebben gehad. Dus dat je niet geschikt zou zijn als donor, omdat je bijvoorbeeld een voetbalknie of tennisarm hebt, is onzin. Verder zou het kunnen zijn dat het emotioneel erg zwaar zou zijn voor nabestaanden, om te weten dat er in de kist een “leeg lijk” ligt, zonder organen of botten. Ook vinden ze het idee dat er een verminkt lijk in de kist ligt, zeer onprettig. Maar de artsen houden hier bij de transplantatie zorgvuldig rekening mee. Zo worden de wonden altijd aan de rugzijde gemaakt, zodat je die niet ziet bij het afscheid nemen. Daarnaast worden de wonden altijd netjes afgewerkt en worden ze bedekt door de kleren die de overledene draagt. Bij het uitnemen van botten en organen, wordt er een prothese geplaatst, zodat je niet duidelijk kunt zien dat er in het lichaam gesneden is. Bovendien kun je het ook van de andere kant bekijken: de overledene heeft wel iemand anders zijn leven gered. Dit gegeven, is uit onderzoek gebleken, maakt het rouwproces makkelijker. Ook vinden mensen het niet fijn dat ze niet weten aan wie ze hun organen geven. Zij willen bijvoorbeeld best donor zijn, maar niet las het een zware crimineel betreft, of een ander “slecht persoon”. Ik vind dat dat bij het risico hoort. Je kunt nou eenmaal niet gaan uitkiezen aan wie je je organen afstaat. Als je dat risico echt niet wilt lopen, kun je er altijd nog voor kiezen om geen donor te worden. Verder zeggen tegenstanders dat het systeem te dwingend is en dat je je vrijheid verliest om uit jezelf te beslissen of je je organen af wilt staan na je dood. Natuurlijk, het is ook een vrij dwingend systeem, maar er wordt niets verplicht. De keus is aan jezelf, het wordt alleen makkelijker gemaakt voor het grote merendeel die wel donor wilt zijn. Bovendien heeft Nederland blijkbaar een dwingend systeem nodig, want met het systeem van de afgelopen jaren zijn die enorme wachtlijsten ontstaan. Mensen nemen gewoon de moeite niet om zelf hun keuze kenbaar te maken aan het Donorregister. Dan is het toch juist makkelijker als het merendeel die moeite niet meer hoeft te nemen, maar dat er na hun dood wel gebeurt wat ze willen. Ik vind dus dat automatische donorregistratie moet worden ingevoerd in Nederland, omdat: - Er in Nederland meer dan 70% geen moeite mee zou hebben om donor te worden, maar niet de moeite heeft genomen het donorcodicil in te vullen. - De keuze nu vaak aan de nabestaanden is, doordat er donorcodicil is van de overledene, en die beslissen vaak in de snelheid van het moment en in hun emotie verkeerd. - Het de wachtlijsten zal verkorten, doordat er jaarlijks veel meer donoren vrijkomen. - Het de medische vooruitgang zal bevorderen, doordat er veel meer onderzoek uitgevoerd kan worden. - Je er zelf niets van merkt als je dood bent. Dan heb je niets aan een nier, terwijl een ander zijn leven ermee gered kan worden. - Het economisch ontzettend voordelig is. - Het systeem in andere landen ook succesvol is. - Je het qua religieuze achtergronden ook als een teken van ultieme naastenliefde kunt zien, iets wat elke godsdienst wilt. - Veel mensen wel geschikt zouden zijn voor het donorschap, hoewel zij denken van niet. - Het het rouwproces kan bevorderen, de overledene heeft immers tot het laatste moment iets betekent voor de mensheid. - Je blijft je keuzevrijheid behouden, niemand verplicht je tot donorschap, de meerderheid die wel donor wilt zijn, hoeft alleen geen moeite meer te doen.