Plastische Chirurgie

Plastische chirurgie Inleiding Eigen ervaring met het recht laten zetten van de oren. Stelling: Plastische chirurgie is een eigen keuze die gerespecteerd moet worden door anderen. In mijn betoog breng ik vier voor- en vier tegenargumenten naar voren. De tegenargumenten zal ik steeds ontkrachten en met deze ontkrachtingen en voorargumenten zal ik mijn stelling ondersteunen. Middenstuk
Argumenten (in goede volgorde): Voorargument: Het is je eigen lichaam en dit lichaam is per geval apart. Tegenargument: Plastische chirurgie is pure ijdelheid. Voorargument: Iedereen maakt voor zichzelf uit wat hij wel en niet mooi vindt aan zichzelf. Tegenargument: Je moet niet sleutelen aan datgene wat de natuur heeft voortgebracht. Voorargument: Je hebt een betere kans op een baan. Tegenargument: Sommige mensen kennen geen grens. Voorargument: Je maakt jezelf er gelukkiger mee. Tegenargument: Plastische chirurgie is kostbaar. Voorargument: We kunnen van alles veranderen, waarom dan ons uiterlijk niet? Slot
Korte herhaling van mijn standpunt en argumenten.
Inleiding Bij mijn geboorte had ik afstaande oren. Hier heb ik 16 jaar mee rondgelopen zonder me er heel erg voor te schamen maar uiteindelijk liet ik me hiervoor behandelen bij een plastisch chirurg, zoals zoveel mensen tegenwoordig laten doen. De operatie was simpel en dezelfde dag kon ik nog naar huis, waarna ik een week met verband om m’n hoofd moest lopen en nog eens drie weken met een haarband om mijn oren. Ik had dit er allemaal voor over en de pijn viel ook mee. Veel mensen in mijn omgeving wisten weinig of niets van mijn afstaande oren omdat ik dit eigenlijk verborgen had gehouden door mijn haar altijd los te dragen. Toen de vier weken voorbij waren en ik het uiteindelijke resultaat zag was ik heel tevreden en ging er een wereld voor me open. Ik heb nu veel meer zelfvertrouwen dan voor de operatie en dat alleen maar door zo’n simpele ingreep. Maar nu vraag je je af is zo’n operatie met alles eromheen nou echt nodig om je beter te voelen. Is plastische chirurgie een noodzaak of een luxe? Mijn stelling in deze is: Plastische chirurgie is een eigen keuze en die moet gerespecteerd worden door anderen. In mijn betoog breng ik vier voor- en vier tegenargumenten naar voren. De tegenargumenten zal ik steeds ontkrachten en met deze ontkrachtingen en voorargumenten zal ik mijn stelling ondersteunen. Middenstuk De vraag of plastische chirurgie nodig is, is natuurlijk niet zomaar met ja of nee te beantwoorden. Mijn eerste voorargument is: Het is je eigen lichaam en dit lichaam is per geval apart. De meeste mensen die een operatie overwegen hebben lichamelijk of geestelijk last van hun eigen lichaam. Bij iemand met een hazenlip wordt de spraak belemmerd en is een operatie dus een noodzaak. Of iemand die een enorme boezem heeft en hier lichamelijk onder lijdt door bijvoorbeeld rugpijn is het ook een noodzaak om een borstverkleining te ondergaan. Als het om een borstvergroting gaat, is het niet direct noodzakelijk. Je kan dan als tegenargument noemen: Plastische chirurgie is pure ijdelheid. Maar dan nog! Al is het pure ijdelheid, is dat dan zo erg? Mensen kopen ook dure sportauto’s of dure make-up uit ijdelheid. Deze dingen zorgen ervoor dat mensen zichzelf zelfverzekerder voelen en wat is daar mis mee? Natuurlijk kan je zeggen dat sommige ingrepen schadelijk zijn voor je lichaam, maar daar wordt de patiënt door de dokter zodanig over geïnformeerd dat hij zelf de beslissing kan nemen om het wel of niet te doen. Mijn tweede argument voor mijn stelling is: Iedereen maakt voor zichzelf uit wat hij wel en niet mooi vindt aan zichzelf. De dingen die je niet mooi vind, probeer je meestal te veranderen, bijvoorbeeld een dik iemand probeert door lijnen af te vallen, mensen verven hun haar als het grijs wordt, en zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen. Wat is er dan mis mee als iemand bijvoorbeeld zijn of haar neus wil veranderen, omdat hij die niet mooi vindt? Hier kan je tegenin brengen dat je niet moet willen sleutelen aan wat de natuur voortgebracht heeft, maar technisch gezien doet de mens niet anders! De mens is voortdurend de wereld aan het indelen zoals hem de wereld het ideaalst lijkt. Is het dan een misdaad om je eigen lichaam te gaan veranderen? Om je zelfverzekerder te voelen? Maar dan is het de vraag hoever je kan in het veranderen van een lichaam via plastische chirurgie? Mijn derde voorargument is: Je hebt een betere kans op een baan. Tegenwoordig zijn er steeds meer redenen te noemen om iemand niet aan te nemen als deze naar een baan solliciteert. Zo wordt er ook gelet op het uiterlijk, is de persoon goed gekleed, bij vrouwen of de make-up goed zit. Maar bij sommige beroepen is het ook belangrijk dat je uiterlijk en daarmee je lichaam er goed uit ziet. Denk aan modellenwerk, acteurswerk maar ook aan verkoperswerk. In een winkel wil je toch niet iemand hebben staan die klanten kan afschrikken. Er wordt wel degelijk gelet op het uiterlijk en het hebben van een goed uiterlijk wordt dus steeds belangrijker. Het hoort bij de cultuur waarin we nu leven. Als derde tegenargument kun je je afvragen waar de grens ligt, bij sommige mensen is er geen grens. Als we kijken naar de wereldberoemde voorbeelden Michael Jackson en Pamela Anderson, zien we dat er blijkbaar geen grens is. Maar je bepaalt zelf tot hoever je wilt gaan en met genoeg geld en welwillende dokters zal het je waarschijnlijk nog lukken ook. Natuurlijk mijn complimenten voor de artsen die nog wel morele waarden en normen hebben, en die op een gegeven moment een lijn trekken en zeggen “Dit kan niet meer”. Deze mensen bestaan gelukkig ook nog. Want naar mijn mening hoort het bij het beroep van arts om te bepalen wanneer iets niet kan. Ook al geeft de arts voorlichting over de risico’s, en bepaalt de patiënt zelf of hij er mee door wil gaan of niet, de arts moet op een gegeven moment de gezondheidsrisico’s mee laten tellen. Een borst kan bijvoorbeeld te groot worden, en ook al is het de wens van de patiënt, als de patiënt er schade aan zal gaan ondervinden vind ik dat de arts moet weigeren de operatie uit te voeren. Je moet de patiënt tegen zichzelf in bescherming nemen, hoewel toch blijkt dat de deze meestal zelf ook een drempel heeft. Mijn vierde voorargument: Je maakt jezelf er gelukkiger mee. Als ik naar mezelf kijk zie ik dat ik van binnen heel erg veranderd ben. Laatst vroeg ik aan een paar klasgenoten of zij dat nou ook merkten en sommigen zagen het wel, anderen weer niet. Maar je hoeft het ook niet per se voor anderen te doen, zo’n operatie is voor jezelf, om jezelf gelukkiger te maken en niet een ander. Als je je geld uitgeeft aan kleding om jezelf mooier en gelukkiger te maken doe je dat ook voor jezelf en niet voor een ander. Iedereen weet dat er aan plastische chirurgie nogal een prijskaartje hangt. Vandaar ook mijn vierde tegenargument: Plastische chirurgie is kostbaar. De rijkere medemens zal dus eerder een ingreep kunnen laten doen als de wat minder verdienende mensen. Is dit oneerlijk? Natuurlijk! Maar het is toch altijd zo dat rijkere mensen eerder en meer dingen kunnen kopen dan armere mensen? Om hiervoor nou puur op de plastische chirurgie af te gaan geven vind ik hypocriet. Als iemand zich ongelukkig voelt in zijn lichaam en dit graag wil veranderen en de prijs er niet toe doet, dan gaat die persoon toch lekker zijn gang. Mensen dragen zelf de verantwoordelijkheid over hun geld, en moeten zien dat ze er verstandig mee om gaan. Doen of kunnen ze dit niet, dan is dat hun eigen probleem. Als laatste punt wil ik nog even de geschiedenis erbij halen. Hierbij kom ik bij mijn laatste en vijfde voorargument: We kunnen van alles veranderen, waarom dan ons uiterlijk niet? 100 jaar geleden lieten mensen zich al veranderen door middel van plastische chirurgie. Zo lieten aan het eind van 1800 Ierse immigranten in Amerika zich ‘Engelse’ neuzen aanmeten om er Amerikaans uit te zien. En joden in Berlijn gingen onder het mes om ‘Griekse’ neuzen te krijgen in de hoop er Duits uit te zien. We kunnen totaal iets anders worden dan onze ouders en grootouders waren. We kunnen van huis, baan en naam veranderen dus waarom niet hoe we eruit zien? Slot Na dit betoog is mijn standpunt denk ik wel duidelijk geworden. Ik ben voor plastische chirurgie, mensen moeten zelf bepalen wat ze mooi vinden en wat ze er aan uit willen geven. Natuurlijk zijn er meer en minder spoedeisende gevallen, maar dat maakt het belang van de wens van de patiënt niet minder. Mensen moeten echter wèl goed begeleid worden in hun keuzeproces door artsen, maar ze zijn wel zelf verantwoordelijk voor de keuzes die ze maken. Daarbij komt ook dat ik vind dat een arts zijn morele principes hoog moet houden en op een gegeven moment een lijn moet trekken. Hiervoor moeten bepaalde regels komen, die ervoor zorgen dat een patiënt zichzelf niet laat verminken. En als ik tot slot nog eens naar mezelf kijk, denk ik dat de operatie mij zoveel goeds heeft gedaan, dat ik het iedereen gun om zijn wens naar een mooier lichaam te laten vervullen en zo ook het zelfvertrouwen te vergroten.