Euthanasie (voor)

Mijn opa van 80 heeft 3 maanden in het ziekenhuis gelegen. Hij had legionella, was ernstig ziek en had veel pijn. Als hij uit het ziekenhuis zou zijn ontslagen, zou hij in een verzorgingstehuis belanden. Zijn hele leven heeft hij gezegd dat hij nooit in een verzorgingstehuis zou willen eindigen. Als dat zou gebeurden mochten wij de stekker eruit trekken. Twee weken geleden is hij aan zijn ziekte overleden. Maar mijn mening is dat het zo beter is, zo zou hij het zelf ook hebben gewild. Maar wat als hij niet was overleden en in een verzorgingstehuis was beland? Dan was euthanasie misschien een uitkomst geweest. Iemand die zo veel pijn heeft en het leven niet meer ziet zitten uit zijn lijden verlossen. Wat is daar mis mee? Daarom zijn wij voor de stelling: de euthanasiewet moet versoepeld worden. Waar het eigenlijk om gaat is dit: sinds april 2001 is de euthanasiewet als eerste in de wereld in Nederland gelegaliseerd. Maar euthanasie bestaat al zolang er doktoren bestaan. Voordat de euthanasiewet was gelegaliseerd meldden de doktoren de gepleegde euthanasie niet, omdat hij daarvoor strafbaar was. Dit gebeurt nu nog steeds in het buitenland. Er wordt dus in het geheim euthanasie gepleegd. Nu is dat veranderd in Nederland. “Wij willen openheid en de kwestie niet in het donker laten,” aldus minister Borst van Volksgezondheid. De doktoren melden het nu wel en zijn niet strafbaar, mits ze zich aan bepaalde zorgvuldigheidscriteria houden: • Het dient een vrijwillig en weloverwogen verzoek van de patiënt zelf te zijn. • De patiënt moet ondraaglijk en uitzichtloos lijden. • Er moet een 2e (en onafhankelijke) arts bij betrokken worden. • De arts dient uitvoerig te overleggen en de euthanasie dient correct uitgevoerd te worden. • De patiënt moet goed geïnformeerd worden en moet op de hoogte zijn van mogelijke alternatieven. Mag je bij mensen die levensmoe zijn of ondraaglijk en uitzichtloos lijden, euthanasie toepassen? Er is een verschil tussen levensmoe zijn en ondraaglijk en uitzichtloos lijden. Levensmoe komt vaak voor bij ouderen. Wat is de hoofdoorzaak van mensen die zeggen levensmoe te zijn? Praktijkvoorbeelden tonen aan dat het aangenamer maken van de leefomgeving een groot deel van de euthanasie aanvragen kan voorkomen. Hans Becker, directeur van stichting Humanitas (een organisatie van 22 zorginstellingen in Rotterdam) zegt:”Wij hebben de afgelopen jaren honderden miljoenen guldens gestoken in nieuwe verzorgings- en verpleegtehuizen. Voordien hadden we soms 3 euthanasie verzoeken per maand. Nu geen een meer. Gezelligheid kan dus euthanasie voorkomen.” Wat ik hiermee wil zeggen is dat je euthanasie niet bij iedereen mag toepassen. Maar alleen bij mensen die uitzichtloos en ondraaglijk lijden. Euthanasie moet de enige uitweg zijn die de betreffende persoon en de dokteren zien. Het moet niet zijn dat iedereen die even in een dipje zit, euthanasie als oplossing voor zijn problemen ziet. Maar dit zal ook niet snel gebeuren omdat er wel een procedure voor af gaat. Zo zijn er een aantal regels waar de doktoren en de patiënt zich aan moeten houden, zie hierboven. Veel gebruikte argumenten tegen deze stelling zijn dat God alleen over leven en dood beslist en dat de nieuwe euthanasie wet in Nederland de wet van de menselijke waardigheid schendt. Ook zou de kritiek ingaan tegen alle internationale afspraken over de medische ethiek, zoals de Volkskrant melde in november 2000. Maar het argument over God is naar mijn mening een geloofskwestie en dat moet iedereen dus voor zichzelf uitmaken. Niet opmerkelijk is dan ook dat 82% van de CDA-aanhangers van 96% van de rooms-katholieken tegen euthanasie zijn.(Blijkt uit onderzoek van de Erasmus Universiteit Rotterdam, in opdracht van de NVVE.) Ik vind dat als iemand ondraaglijk en uitzichtloos leeft en zelf vraagt om euthanasie daar gebruikt van mag maken. Ook al komt dat misschien niet overeen met de wet over menselijke waardigheid. Iemand die zo veel pijn heeft, heeft toch ook geen mens waardelijk leven? De persoon in kwestie kan natuurlijk zelf ook voor een andere manier zorgen om zijn leven te beëindigen. Dit is dan weer een vorm van zelfmoord en dat is voor de nabestaanden nog veel moeilijker te verwerken dan gebruik maken van euthanasie. Sinds april 2001 is euthanasie in Nederland gelegaliseerd. Uit een onderzoek van de Erasmus Universiteit Rotterdam is gebleken dat het Nederlandse volk met 92% voor euthanasie is. Slechts 8% is principieel tegen euthanasie. Ook is gebleken dat familie en vrienden van iemand die door euthanasie is overleden, het rouwproces beter kunnen verwerken dan de nabestaanden van iemand die is overleden aan een natuurlijke dood. Dit blijkt uit een onderzoek van het Universitair Medisch Centrum uit Utrecht. Dit stond in het NRC in juli 2003. Uit een ingezonden brief naar het NRC door dhr. H. Verbeek uit Groningen blijkt dat hij ook voor euthanasie is. Hij schrijft: “Ik wens, als mijn leven eenmaal op is, als er alleen nog meer en meer aftakeling en afhankelijkheid resten, op mijn tijd te sterven. Alleen ik kan weten wanneer die grens is bereikt, alleen ik kan en wil dan beslissen. Het is mijn leven, het is mijn sterven.” Hier bij sluit ik me compleet aan. Ten slotte bepaal alleen jij en niemand anders over jouw leven en dood!