Nederlands beschouwing gameverslaving
Gameverslaving: aanstellerij of serieus probleem?
Schuimbekkend lag hij op de vloer voor de tv. Schuimbekkend en stuiptrekkend, helemaal uitgedroogd, maar zijn missie was volbracht. Hij had de meeste punten gehaald na 72 uur non-stop gamen in zijn keldertje. Hij kan en wil daar ook niet weg, hij is opgesloten in een fantasiewereld. Hoe kan het zover komen? Waarom wordt gameverslaving niet erkend als probleem?
Je kan je afvragen hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen. Meestal zijn hier verschillende oorzaken voor. De meeste gameverslaafden hebben last van dieperliggende problemen. Door bijvoorbeeld een depressie zoeken ze hun oplossing in een fantasiewereld, die op een gegeven moment zo mooi lijkt dat ze er niet meer uit willen. Hierdoor raken ze langzaam hun contacten kwijt en verliezen ze hun sociale vaardigheden. Ook schiet hun eigen hygiëne erbij in. Uiteindelijk zitten ze dan in een isolement.
VERSLAVING?
Terugkomend op het vorige punt: we spreken wel van een verslaving, maar is dat het ook? Volgens psychologen is dit helemaal geen verslaving. De verslaving is nog steeds niet erkend, maar wordt al wel in verschillende klinieken behandeld. Deze tegenstrijdigheid zorgt ervoor dat gameverslaving vaak niet serieus genomen wordt en mensen die voortekenen niet kennen. Zo kan de verslaving er stiekem insluipen en als hij eenmaal begonnen is, is hij ook bijna niet te stoppen. De overheid komt wel tot de conclusie dat het een verslaving is. Zij vindt dat het net zo moet worden behandeld als elke andere verslaving en dat daar ook mogelijkheden toe moeten zijn.
OPLOSSINGEN
Wat moeten we doen om mensen te behoeden voor dit soort isolement? Allereerst moet ervoor gezorgd worden dat de onderliggende problemen, zoals depressies, opgelost worden. Deze verslaafden moeten eerst kunnen genieten van het normale leven voordat ze ook maar bereid zijn iets aan hun verslaving te doen.
Ten tweede is voorkomen beter dan genezen. Men moet op de tekenen gaan letten. Er zou voorlichting moeten komen, zodat het sneller in de kiem gesmoord kan worden. De gamer moet ervan overtuigd worden dat er ook leukere dingen in het leven zijn.
Gameverslaving heeft dus verschillende oorzaken en gevolgen, maar het wordt niet altijd gezien als probleem of verslaving. Deze tegenstrijdigheid maakt het niet bepaald duidelijk. Waarom het nou nog niet erkend is, is omdat psychologen en (onder andere) de overheid het niet met elkaar eens kunnen worden. Op deze manier wordt ‘de verslaving’ teniet gedaan.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden