Lichamelijke opvoeding
Oftewel, gym. De een staat te springen als ie op z'n rooster ziet dat ie gymles heeft. De ander komt liever met een 'doktersbriefje' aanzetten dat ie echt niet mee kan doen met de gymles door een ernstige blessure. Wat is dat toch met dat gym? Waarom zijn de meningen er zo over verdeeld?
Neem mij bijvoorbeeld. Sinds dit jaar heb ik een afschuwelijke hekel gekregen aan het vak. Dat was de jaren hiervoor wel anders. Toen had ik een andere leraar. En les van die leraar was een feest, maar de leraar die ik nu heb: ik spijbel liever dan dat ik 'basketbaltikkertje' met haar ga doen. Basketbaltikkertje! In 4 havo! Juist, de leraar beinvloedt duidelijk je voorkeur voor gym.
Atletiek, turnen, basketbal, volleybal, korfbal. Het ligt eraan wat we gaan doen. Als we moeten hardlopen bij atletiek vind ik het een stuk minder erg om naar gym te gaan dan als mij wordt verteld dat ik moet gaan korfballen of honkballen. Getverdemme, wat heb ik een hekel aan die twee sporten.
Wat we ook doen, gym mag van mij dit jaar wel overgeslagen worden. Ik ben er achter gekomen dat basketbaltikkertje toch niet iets voor mij is. Vroeger wel, maar nu, nu ik bijna zestien ben, ben ik toch wat te oud voor dit spelletje.
Ligt het echt aan de activiteiten en docent? Of ligt 't aan je liefde voor lichamelijk opvoeding? Wat denk jij?
